ORP " Groźny" 351
Był moim domem przez kilka lat.
wtorek, 25 grudnia 2012
sobota, 22 grudnia 2012
Sobie definicja - ciekawa
Inteligenckość to dla mnie bezinteresowne śledzenie toku własnego myślenia, rozpoznawanie granic i zderzenia struktur rozumowania. To obowiązek pamięci i pilnowanie standardów– pisze prof. Jadwiga Staniszkis.
czwartek, 20 grudnia 2012
ciekawy typ komentarza
Na marginesie - chciałoby się mieć narzędzia, za pomocą których mierzy
się znaczenie postów w Google+. Tekst Mariusza - jestem głęboko
przekonany - należy do najbardziej znaczących wpisów w całym roku,
zapewne będzie na górnej półce, jak chodzi o udostępnianie przez inne
osoby, ma już sporo komentarzy, a także - sprawa niemierzalna - będzie
mieć dalece ponadprzeciętny wpływ intelektualny, kulturowy. Dla takich
wpisów, pojawiających się co jakiś czas w moim strumieniu, czytam G+.
środa, 19 grudnia 2012
Analiza kontekstualna Iz 42,1-9
http://www.prorok.win.pl/media/Ksiegi%20prorockie/IzajaszPrzymierze.pdf
Pole semantyczne
Pole semantyczne to suma znaczeń danego znaku językowego, obejmująca jego denotację i konotacje. Do pola semantycznego danego znaku językowego należą te znaki językowe, których kryterialne cechy semantyczne mieszczą się w jego konotacjach.
Przykładowo do pola semantycznego polskiego wyrazu pisać należy wyraz bazgrać, którego cechy kryterialne "niestarannie stawiać znaki" określają jedno z możliwych znaczeń wyrazu pisać.
Pole semantyczne = pole znaczeniowe
Analiza pola semantycznego znajduje zastosowanie także poza lingwistyką [1].
Konotacja
Denotacja – zakres danej nazwy (ekstensja), tj. zbiór jej desygnatów, czyli obiektów, o których powiedzenie "To jest N." będzie zdaniem prawdziwym. Denotacją nazwy "kot" jest zbiór wszystkich (przeszłych, obecnych i przyszłych) kotów.
Przykładowo do pola semantycznego polskiego wyrazu pisać należy wyraz bazgrać, którego cechy kryterialne "niestarannie stawiać znaki" określają jedno z możliwych znaczeń wyrazu pisać.
Pole semantyczne = pole znaczeniowe
Analiza pola semantycznego znajduje zastosowanie także poza lingwistyką [1].
Konotacja
- W językoznawstwie
- Zdolność pewnych leksemów do otwierania miejsc dla innych leksemów. Np. użycie przymiotnika jest niepełne - trzeba go uzupełnić rzeczownikiem, a przysłówek - czasownikiem. Rzeczownik w mianowniku nie ma właściwości konotacyjnych.
- W logice
- Wprowadzone przez J.S.Milla bardziej techniczne określenie zwrotu "znaczenie nazwy". Treść charakterystyczna nazwy N (ogół cech charakterystyczny dla zakresu nazwy N, taki, że przysługuje wszystkim desygnatom tej nazwy i tylko im) stanowi konotację nazwy N (treść językową) wtedy i tylko wtedy, gdy, dowolna osoba O, znająca i stosująca konwencje języka J, do którego należy rozpatrywana nazwa N, poinformowana o tym, że jakiś przedmiot p ma wszystkie cechy zawarte w treści nazwy N, może poprawnie rozstrzygnąć, czy dany przedmiot p jest desygnatem nazwy N. Znaczenie nazwy, najogólniej rzecz biorąc, jest to sposób posługiwania się tą nazwą przez ludzi.
Denotacja – zakres danej nazwy (ekstensja), tj. zbiór jej desygnatów, czyli obiektów, o których powiedzenie "To jest N." będzie zdaniem prawdziwym. Denotacją nazwy "kot" jest zbiór wszystkich (przeszłych, obecnych i przyszłych) kotów.
niedziela, 16 grudnia 2012
sobota, 15 grudnia 2012
piątek, 14 grudnia 2012
niedziela, 9 grudnia 2012
środa, 5 grudnia 2012
wtorek, 4 grudnia 2012
poniedziałek, 3 grudnia 2012
niedziela, 2 grudnia 2012
Subskrybuj:
Posty (Atom)