„Było cymbalistów wielu, Ale żaden z nich nie śmiał zagrać przy Jankielu”... ten cytat z mickiewiczowskiego „Pana Tadeusza” jest powszechnie znany, czy tak samo jest z instrumentem, jaki jest jednym z bohaterów fragmentu narodowej epopei?
Według badaczy praojcem cymbałów jest perski santur. W Europie aż do XVI w. był to instrument elitarny i dworski. W wiekach późniejszych (XVII-XVIII) grali na nim zawodowi instrumentaliści, Żydzi, i Cyganie, działający zwłaszcza w miastach. Kiedy grali na cymbałach, usłyszeć można było w ich wykonaniu przede wszystkim muzykę popularną ale i czerpiącą z lokalnych tradycji muzycznych. Na przełomie XVIII i XIX stulecia cymbały zadomowiły się w kapelach chłopskich.
Tutaj znanym powiedzeniem i przyśpiewką jest:
„Hej grajczyku, będziesz w niebie,
A basista wedle ciebie.
Cymbalista jeszcze daléj,
Bo w cymbały dobrze wali”
W Polsce instrument występuje na Rzeszowszczyźnie, a także - od czasów powojennych - w regionach północno-wschodnich (i nieco rzadziej na tzw. Ziemiach Odzyskanych), w których pojawił się za sprawą repatriantów ze wschodu (są to tzw. cymbały wileńskie).
Ciekawostką może być fakt, że w Polsce obecnie można się uczyć gry na cymbałach nie tylko od wiejskich muzykantów, ale także w ramach studiów muzycznych na Uniwersytecie Muzycznym im. Fryderyka Chopina.
W bogatych zbiorach Federacji Bibliotek Cyfrowych znajdą Państwo ikonograficzne przedstawienia instrumentu oraz muzyków na nim grających.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz