139 lat temu, 8 listopada 1885 r. w Kosieczynie koło Zbąszynka urodził się Marcin Rożek, jeden z najbardziej znanych polskich rzeźbiarzy, profesor Szkoły Sztuk Zdobniczych w Poznaniu, więzień Fortu VII.
W 1893 r. wraz z rodziną przeniósł się do Wolsztyna. W 1900 r. rozpoczął w Poznaniu naukę zawodu kamieniarza. W 1904 r. Towarzystwo Naukowej Pomocy im. Karola Marcinkowskiego przyznało mu stypendium, dzięki któremu mógł studiować w szkole rzemiosł artystycznych w Berlinie; kształcił się również w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium i Paryżu. W 1913 r. osiadł w Poznaniu. Uczestniczył w Powstaniu Wielkopolskim w oddziałach Ignacego Mielżyńskiego.
Po 1919 r. był aktywnym uczestnikiem życia kulturalnego Poznania. Współtworzył grupę artystów wielkopolskich "Plastyka" oraz wykładał w poznańskiej Szkole Sztuk Zdobniczych. W 1934 r. powrócił do Wolsztyna, gdzie pracował do wybuchu II wojny światowej. Został zatrzymany przez Niemców w Tarnowie Podgórnym w 1941 r. i uwięziony w Forcie VII. W lipcu 1943 r. przewieziono go do KL Auschwitz, gdzie zmarł 19 maja 1944 r.
Do najważniejszych dzieł jego autorstwa należą pomniki: Siewcy (1923) w Luboniu, Stanisława Moniuszki (1924) i Fryderyka Chopina (1923), postać Chrystusa w pomniku Serca Jezusowego w Poznaniu, zwanego pomnikiem Wdzięczności, pomnik Bolesława Chrobrego (1929) w Gnieźnie oraz sarkofag Karola Marcinkowskiego w kościele św. Wojciecha w Poznaniu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz