Feliks Koneczny. Dzieła zebrane
„Województwo poznańskie, wystawione przez cały ciąg dziejów na silny napór niemczyzny, doznało wcześnie uszczuplenia swych granie od zachodu i to jeszcze w dzielnicowych czasach. Dwa grody: Drezdenko i Santok, przy ujściu Noteci do Warty, przeszły pod zwierzchność margrabiów brandenburskich. Za Kazimierza W. ozwała się krew polska w panach tych zamków. Zatracili oni już polskie nazwisko – znani tylko z niemieckiego przezwania „von Ost” – ale zgłosili się z prośbą, żeby ich na nowo przyjąć w polskie poddaństwo, wypisując w wystawionym na to dokumencie, że „lepiej służyć swojemu, aniżeli obcemu”. Tenże król odzyskał na książętach śląskich w r. 1346. ziemię Wschowską nad rzeką Baryczą i przyłączył ją do poznańskiego województwa. Ziemia to nieduża, bo obejmująca zaledwie niecałe dziewięć mil kwadratowych obszaru, ale pozostawiono jej już pewne odrębności. Z biegiem czasu przepadły jednak Drezdenko i Santok znowu na rzecz Brandenburgii, a w XVII wieku ponieśliśmy tu nowy uszczerbek. W r. 1657 dano elektorowi Fryderykowi Wilhelmowi w zastaw starostwo drahimskie na północno-wschodnich kresach województwa za 120 tysięcy talarów, a chociaż Rzplita gotową była następnie tę sumę złożyć, nigdy już ono do Polski nie wróciło”.
F. Koneczny, „Geografia historyczna”, t. V „Dzieł zebranych”.
Mapa województwa poznańskiego autorstwa Gerarda Coecka z 1664 r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz