Feliks Koneczny. Dzieła zebrane
„Rzadko kto w Polsce wie o tym, że wszyscy kapłani katolicy łużyccy, mający w swoich parafiach polskich „obieżysasów”, wyuczyli się języka polskiego, ażeby odprawiać dla naszych robotników osobne „polskie nabożeństwa”, z polskimi kazaniami, litaniami, z polskim śpiewem, i żeby móc po polsku słuchać spowiedzi. Księża łużyccy uczynili to z własnego natchnienia, bez jakiejkolwiek agitacji lub zachęty z polskiej strony. Czynem tym okazali, jak głęboko pojmują obowiązki curae animarum, jak żywym u nich jest katolicyzm, a zarazem złożyli dowód najpiękniejszej szlachetnej, bezinteresownej przyjaźni dla Polski. Zważmy i tę jeszcze okoliczność, że zacni księża łużyccy nie szukali sobie z tego chwały, nie robili z tego powodu reklamy swemu słowianofilstwu ogólnemu, czy polonofilstwu w szczególności – nie postarali się nawet, żeby w Polsce o tym wiedziano. Skoro atoli rzecz dochodzi do naszej wiadomości (od rodaka, bawiącego właśnie w tamtych stronach), naszym obowiązkiem nadać jej w Polsce rozgłos jak największy”.
F. Koneczny, „Polonofilizm księży łużyckich”, t. VII „Dzieł zebranych”.
Mapa Łużyc.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz