Mieczysław Czechowicz

piątek, 29 września 2023

Mieczysław Czechowicz

Portal do historii

Kojarzony jest z wieczorynką „Przygody Misia Uszatka” emitowaną w latach 70. i 80. ubiegłego wieku, a także z rolą „Pana profesora” przeprowadzającego badania nad potwierdzeniem „procentu cukru w cukrze w zależności od podziemnego promieniowania na tym terenie” w komedii „Poszukiwany, poszukiwana” w reżyserii Stanisława Barei.

Mieczysław Czechowicz (bo o nim tu mowa) urodził się 28 września 1930 roku w Lublinie. Był synem oficera Wojska Polskiego. Spokojne lata dzieciństwa przerwał wybuch II wojny światowej. Rodzina mieszkała wówczas w Równem. Ojciec dostał się do niewoli i został osadzony w oflagu. Później ze względu na zły stan zdrowia został wypuszczony. W 1943 r. Mieczysław Czechowicz mieszkał z rodzicami w Lublinie, a następnie we wsi Kusze koło Biłgoraja. Po śmierci ojca razem z matką powrócił do Lublina.

W czasie okupacji należał do Armii Krajowej. Był łącznikiem w oddziale „Rysia”. Za tę działalność został 26 kwietnia 1945 r. aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa, osadzony na Zamku w Lublinie i poddany brutalnemu śledztwu.

Sądzony był wraz z innymi osobami związanymi z konspiracją lubelską, m.in. Kazimierzem Szajnochą oraz Jerzym Pelczarskim. W akcie oskarżenia zarzucono Czechowiczowi, że wiedząc o ich działalności w AK „zaniechał o tym donieść w porę Władzy”. 16 czerwca 1945 r. wyrokiem Sądu Wojskowego Okręgu Lubelskiego 15-letni Mieczysław został skazany na trzy lata więzienia z warunkowym zawieszeniem orzeczonej kary na „przeciąg lat 5”.

Po opuszczeniu więzienia, mimo sprzeciwu matki, postanowił zostać aktorem. Próbował dostać się do Studia Dramatycznego w Lublinie, jednak został odrzucony przez komisję egzaminacyjną. Mimo to nie porzucił swoich marzeń o aktorstwie. Udało mu się ukończyć Szkołę Dramatyczną (funkcjonującą pod zmienioną nazwą od 14 sierpnia 1946 r.). W latach 1949-1950 grywał epizodyczne role w Teatrze Muzycznym w Lublinie, następnie występował na deskach Teatru Dramatycznego w Szczecinie. Potem przeniósł się do Warszawy, gdzie w 1954 r. ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną. Grał w teatrach: Współczesnym, Kwadrat, Narodowym, tworząc niezapomniane kreacje w sztukach: „Biedermann i podpalacze”, „Tango”, „Kordian”, „Samoobsługa”. Występował też w Teatrze TV, co przyniosło mu popularność.

Czechowicz nie stronił również od kabaretu. Już w czasie studiów występował wraz z Wiesławem Gołasem i Jerzym Dobrowolskim w kabarecie „Koń”, którego był współzałożycielem. Grywał również w kabaretach: „Szpak”, „Wagabunda”, „Dudek”, „U Lopka” i w „Kabarecie Starszych Panów”, w którym wykonywał razem z Wiesławem Michnikowskim piosenkę „Tanie dranie”.

Widzom zapisał się również jako odtwórca licznych ról w serialach: „Niewiarygodne przygody Marka Piegusa” (Teofil Bosman), „Wojna domowa” (sąsiad Kamińskich), „Czterej pancerni i pies” (Konstanty Szawełło), „Janosik” (hrabia Horvath), „Chłopi” (Szymek, brat Jagny).

Na dużym ekranie zadebiutował w 1953 r. w filmie Aleksandra Forda „Piątka z ulicy Barskiej”, a większą rolę zagrał w „Mężu swojej żony” (trener Mamczyk). Grywał głównie role drugoplanowe oraz epizody. W pamięci widzów zapisał się m.in. jako: bandyta udający malarza Werycho, który lubił malować widoczki, w „Szatanie z 7-ej klasy”, „Chudy” w „Lekarstwie na miłość”, ksiądz w „Weselu”, ojciec Lusi w „Nie ma róży bez ognia” czy złodziej w „Jak ja nie lubię poniedziałku”. Ostatnią jego rolą był Artur Dyląg w „Rififi po sześćdziesiątce”. Był także narratorem w filmie „Nowy” oraz lektorem w „Dawni kronikarze zapisali…”.