Polonijna Agencja Informacyjna
GENERAŁ BRONISŁAW PRUGAR - KETLING
18 lutego 1948 r. w Warszawie zmarł dowódca jednej z dwóch polskich dywizji piechoty, które walczyły przeciwko Niemcom we Francji. Pseudonim Ketling, od Sienkiewiczowskiego bohatera "Pana Wołodyjowskiego", przybrał po założeniu w rodzinnym Trześniowie Drużyny Bartoszowej – tego typu formacje były powoływane do życia przez lwowskich studentów i służyły celom przysposobienia wojskowego do przygotowania do przyszłych walk niepodległościowych.
Bronisław Prugar-Ketling urodził się 2 lipca 1891 r. w Trześniowie. Po ukończeniu gimnazjum w 1910 r. rozpoczął studia na Wydziale Prawa i Umiejętności Politycznych Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. W okresie studiów działał w organizacjach niepodległościowych, był naczelnikiem Drużyny Bartoszowej w Trześniowie. W 1912 r. odbył służbę w armii austriackiej. Walczył w I wojnie światowej. W październiku 1914 r. został ranny, a w lipcu 1916 r. dostał się do niewoli rosyjskiej, z której uciekł w styczniu 1918 r. . Wówczas to wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej, został awansowany do stopnia porucznika, a nominację na kapitana otrzymał 1 września 1918 r. we Francji. W kwietniu 1919 r. powrócił do kraju. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 r. Za zasługi w bitwie warszawskiej został odznaczony krzyżem srebrnym Virtuti Militari.
Cały okres międzywojenny upłynął Prugarowi-Ketlingowi na systematycznym podnoszeniu kwalifikacji i wspinaniu się po szczeblach hierarchii dowodzenia. Był m.in. dowódcą 45 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych, a w latach 1935-1939 szefem Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych. W chwili wybuchu II wojny światowej Prugar-Ketling stał na czele 11 Karpackiej Dywizji Piechoty wchodzącej w skład Armii "Karpaty".
11 Karpacka Dywizją Piechoty, toczyła ciężkie walki nad Sanem w rejonie Baryczy, Krzywczy i Przemyśla. Mimo trudnej sytuacji odniosła lokalne sukcesy, m.in. rozgromiła elitarną jednostkę pancerną SS Germania pod Mużyłowicami. W uznaniu bohaterstwa i zasług na polu walki jej dowódca został awansowany do stopnia generała brygady. Po klęsce wrześniowej przedostał się do Francji, gdzie objął dowództwo 2 Dywizji Strzelców Pieszych. W kampanii francuskiej dywizja wsławiła się bohaterską walką na terenie Lotaryngii. Po kapitulacji Francji generał Prugar-Ketling, wraz ze swoimi żołnierzami, przekroczył granicę Szwajcarii, gdzie został internowany. W tym okresie cały swój talent organizacyjny skierował na stworzenie żołnierzom godziwych warunków życia i możliwości kształcenia się.
Po wojnie w 1945 r. wrócił do Kraju. Pełnił funkcje szefa Gabinetu Naczelnego Dowódcy i Ministra Obrony Narodowej. Nie mógł pogodzić się z traktowaniem przedwojennych oficerów i żołnierzy AK przez nowe władze. Protestował i został zwolniony, a następnie posądzony o spiskowanie w wojsku.
Zmarł 18 lutego 1948 r. w Warszawie, został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na warszawskich Powązkach.
Polecamy biografię generała w dziale historia-kultura PAI.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz