Pierwszym białym przybyszom afrykański busz wydawał się pusty. W 1871 roku jeden z odkrywców stwierdził "w większej części kraj niezaludniony", a spoglądając na pustkowie, zadumał się: "Wyobraźcie sobie iglicę kościelnej wieży skierowana ku niebu w miejscu, w miejscu gdzie tamaryndowiec dźwiga ciemnozieloną koronę i pomyślcie, jak byłoby tu ładnie, gdyby zamiast kęp ciernistych zarośli i akacji stał rząd schludnych wiejskich domów!". Wrażenie pustki było spotęgowane tradycyjna w Afryce gospodarką wypaleniskową. Wypalano busz, a na pozyskanym w ten sposób polu sadzono rośliny uprawne, których wzrost uzależniony był od opadów. W ciągu dwóch- trzech sezonów gleba ulegała wyjałowieniu i rolnik przenosił się dalej, żeby wypalić inny kawałek buszu. Przejęte przez cywilizacje Zachodu pojecie własności ziemi było tu nieznane.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz