W 1936 inż. Franciszek Misztal zaprojektował samolot myśliwsko-bombowy (pościgowy), oznaczony symbolem PZL-38 Wilk. Miał on ochraniać bombowce PZL-37 ”Łoś”, ścigać samoloty nieprzyjaciela na średnich i dużych wysokościach w dzień i w nocy, służyć do obrony myśliwskiej oraz do bombardowania z lotu nurkowego i prowadzenia dalekiego rozpoznania. Byłby pierwszym polskim samolotem wielozadaniowym.
Uzbrojenie: w przodzie kadłuba 1 nkm FK wz. 38 20 mm i 2 km 7,92 mm oraz 2 sprzężone ruchome km 7,92 mm strzelca pokładowego, bomba 300 kg pod kadłubem. Samolot miał osiągać prędkość 560 km/h.
Jako napęd planowano silnik PZL ”Foka” konstrukcji inż. Stanisława Nowkuńskiego. Jego tragiczna śmierć w Tatrach (31.07.1936) przerwała prace nad silnikiem, a współpracownicy Nowkuńskiego nie zdołali dokończyć prac nad silnikiem. Ostatecznie kupiono silniki dla „Wilka” w USA. Okazało się, że samolot z tymi silnikami nie osiąga zakładanych parametrów technicznych.
Wobec niepowodzenia postanowiono opracować wersję rozwojową „Wilka” napędzanej silnikami Gnôme-Rhône. W 1938 inż. Misztal zaprezentował projekt myśliwca PZL-48 ”Lampart”. Mimo zachowania sylwetki ”Wilka” był to opracowany i obliczony od podstaw nowy samolot.
Przewidywano dwa warianty uzbrojenia: w przodzie kadłuba 2 nkm 20 mm FK 38 i 2 km pilota oraz 2 ruchome sprzężone km strzelca lub 8 km pilota i 2 ruchome sprzężone km strzelca. Udźwig bomb- 300 kg. Prędkość 560 km/h, wznoszenie 9,0 m/s, pułap 10.000 m, zasięg 1500 km.
Latem 1939 inż. Misztal przystąpił do opracowania projektu drugiego samolotu - PZL-54 ”Ryś”. Był to nawiązanie do PZL-48 ”Lampart”, ale nowy samolot nie był jego odmianą. Zarówno gabarytami, jak i masą ”Ryś”, z racji większych silników oraz silniejszego uzbrojenia. znacznie odbiegał od ”Lamparta”.
Uzbrojenie: w przodzie kadłuba 2 nkm FK wz. 38D 20 mm i 6 km 7,92 oraz 2 ruchome km strzelca 7,92 mm. Udźwig bomb- 500 kg. Prędkość- 600-640 km/h.
PZL-54 „Ryś” miał wejść do służby po 1942.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz