Mieczysława Ćwiklińska

 2 grudnia 1900 roku Mieczysława Ćwiklińska właśc. Mieczysława Trapszo[a] (ur. 1 stycznia 1879 w Lublinie, zm. 28 lipca 1972 w Warszawie) zadebiutowała na scenie teatralnej. Ta wybitna polska aktorka teatralna i filmowa oraz śpiewaczka (sopran), była członkinią konspiracyjnej organizacji Muszkieterzy.

Pochodziła z polskiego rodu teatralnego Trapszów. Była córką Marcelego Trapszy i Aleksandry z Ficzkowskich, wnuczką Anastazego Trapszo. Wykształcenie wokalne zdobyła w Paryżu u Jana Reszkego.

Na scenie teatralnej zadebiutowała 2 grudnia 1900 w roli Helenki w "Grubych rybach" Michała Bałuckiego w Teatrze Ludowym w Warszawie. Od tego czasu była członkiem zespołu operetki Warszawskich Teatrów Rządowych.

5 stycznia 1901 roku wystąpiła po raz pierwszy w Teatrze Nowości jako Kasia ("Gwałtu, co się dzieje"). W tym czasie zaczęła używać nazwiska Ćwiklińska, było to panieńskie nazwisko jej babki, Anny.

W latach 1907–1908 przebywała w Paryżu, gdzie kształciła głos u prof. Giulianiego. Od 1909 roku nagrywała dla Syreny Rekord. W czasie I wojny światowej występowała za granicą (Francja, Rosja). Do kraju powróciła w roku 1918. Od roku 1922 należała do zespołu Teatru Polskiego, później do Teatru Narodowego.

W tym okresie była primadonną operetkową i ulubienicą Warszawy. W sezonie 1926/1927 wraz z Antonim Fertnerem utworzyła teatr komedii i farsy „Teatr Ćwiklińskiej i Fertnera” w Warszawie przy Nowym Świecie 63.

W filmie zadebiutowała w wieku 54 lat rolą Idalii w filmie "Jego ekscelencja subiekt" (1933). Wystąpiła w wielu polskich filmach, była uznawana za jedną z najwybitniejszych aktorek komediowych.

3 kwietnia 1936 roku w Teatrze Narodowym odbyła się uroczystość z okazji jubileuszu 30-lecia pracy artystycznej Mieczysławy Ćwiklińskiej. Znana była głównie jako aktorka komediowa i charakterystyczna. Często grała role kobiet starszych, o zabarwieniu charakterystycznym. Tworzyła postaci zabawne, a nawet karykaturalne. W początkach drogi artystycznej Ćwiklińska występowała też w rolach operetkowych i operowych w Warszawie, Berlinie i Dreźnie.

W czasie okupacji niemieckiej pracowała w Warszawie jako kelnerka w kawiarniach „Café Bodo” i „U Aktorek”. Podczas Powstania Warszawskiego przebywała w Podkowie Leśnej, po jego upadku pojechała do Zakopanego.

Po II wojnie światowej zamieszkała w Krakowie, gdzie też występowała, a od 1950 roku aż do śmierci grała w Warszawie w Teatrze Polskim i Nowym.

Jej rola Babki w spektaklu "Drzewa umierają stojąc" zagrana po raz pierwszy 1 listopada 1958 roku w Teatrze Rozmaitości była jej ostatnią słynną rolą. Aktorka grała ją do kwietnia 1971 roku, występując w niej około 1500 razy!

Jej jubileusz siedemdziesięciolecia pracy aktorskiej miał miejsce 2 grudnia 1970 roku w Lublinie w Teatrze im. Osterwy. W 1971 roku odbyła tournée po Stanach Zjednoczonych i Kanadzie na zaproszenie amerykańskiej Polonii.

Była trzykrotnie zamężna. Zmarła 28 lipca 1972 roku w Warszawie, w wieku 93 lat.

Została pochowana na cmentarzu Powązkowskim (aleja zasłużonych-1- 96).

W Polanicy-Zdroju znajduje się jedyny w Polsce teatr nazwany jej imieniem - Teatr Zdrojowy im. M. Ćwiklińskiej.