[...] "Dżdżu krople padają i tłuką w me okno...
Jęk szklany... płacz szklany... a szyby w mgle mokną
I światła szarego blask sączy się senny... " [...]
Tekst: Fragment wiersza Leopolda Staffa…
Grafika: Autor nieznany (z cyklu znalezione w sieci
ORP " Groźny" 351
Był moim domem przez kilka lat.
wtorek, 31 maja 2022
Kazimierz Szpotański
Wizjoner elektryk 
Był nie tylko doskonałym inżynierem elektrykiem, ale też prawdziwym wizjonerem i pionierem przemysłu elektrotechnicznego. Gdy kilka dni po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Kazimierz Szpotański zakładał swoją firmę, jej siedzibą było dwupokojowe mieszkanie przy Placu Mirowskim, a pracowało w niej zaledwie dwóch pracowników. Od razu nadał jej przyszłościową nazwę “Fabryka Aparatów Elektrycznych” i wkrótce stała się ona największym przedsiębiorstwem produkującym urządzenia elektryczne w Polsce, konkurując z takimi firmami jak Siemens czy AEG. Już w 1928 roku firma przeniosła się do nowoczesnej, modernistycznej fabryki na Kamionku, którą zaprojektował sam Feliks Sztopke. Nowatorskie podejście Szpotańskiego doskonale sprawdzało się zarówno w produkcji urządzeń elektrotechnicznych, ale również w podejściu do personelu: w fabryce działały sklep, biblioteka, klub sportowy, ochronka dla dzieci czy stołówka, z której korzystali wszyscy, niezależnie od zajmowanego stanowiska. Wspólne były również uroczystości, wyjazdy sportowe i rekreacyjne. Wszystko to sprawiało, że atmosfera pracy i relacje między właścicielem a pracownikami były niezwykle koleżeńskie. Zresztą to, kogo zatrudniał było dla niego wyjątkowo ważne. W firmie Szpotańskiego pracowała bowiem kadra techniczna na najwyższym europejskim poziomie. To dzięki niej w fabryce już blisko sto lat temu produkowane były napędy elektryczne do samochodów ciężarowych, których używano w czasie okupacji, gdy brakowało benzyny, oraz aparaty rentgenowskie z ruchomym stołem.
---
Na zdjęciu transformator probierczy wykonany w Fabryce Aparatów Elektrycznych, zdjęcia archiwalne ze zbiorów Archiwum Państwowego m.st. Warszawy
Karol I Wielki
Stworzył pierwsze europejskie imperium od czasu upadku cesarstwa zachodniorzymskiego (476) Przydomek zawdzięczał nie tylko dokonaniom, ale i posturze – przeprowadzone w 1861 roku pomiary szkieletu władcy sugerowały, że miał on 192 cm wzrostu, jednak przeprowadzone w 2010 badania rentgenowskie i tomograficzne szkieletu wykazały, że w rzeczywistości miał 184cm.
Od jego imienia pochodzi w języku polskim słowo król.
ur. 2 kwietnia 742 lub 747, zm. 28 stycznia 814 w Akwizgranie – król Franków i Longobardów, cesarz rzymski od 25 grudnia 800. Wnuk Karola Młota, syn Pepina Krótkiego z dynastii Karolingów i Bertrady z Laon – córki Heriberta, hrabiego Laon. Błogosławiony Kościoła katolickiego.
Stanisław Królak
31 maja 2009 roku w Warszawie w wieku niespełna 78 lat zmarł Stanisław Królak (zdjecie) jeden z najwybitniejszych polskich kolarzy szosowych, wielokrotny uczestnik Wyścigu Pokoju, w roku 1956 pierwszy polski zwycięzca tej imprezy.
Karierę kolarską zaczynał jako trener warszawskich klubach Gwardia, Polonia, Legia i Sarmata. Po raz pierwszy wziął udział w zawodach kolarskich w 1949 roku. Wygrał wtedy wyścig o Puchar Życia Warszawy. W Wyścigu Pokoju zadebiutował 1952 roku.
Ponadto w swojej karierze dwukrotnie zdobył tytuł Mistrza Polski w wyścigu ze startu wspólnego, czterokrotnie drużynowe mistrzostwo Polski ze startu wspólnego, indywidualne mistrzostwo Polski w wyścigu górskim i przełajowym, dwukrotnie drużynowe mistrzostwo Polski na torze na dystansie 4000 metrów. Brał również trzykrotnie udział w mistrzostwach świata i pięciokrotnie w Wyścigu Dookoła Polski.
/Boguś
Jerzy Wasowski
31 maja 1913 roku w Warszawie urodził się Jerzy Wasowski, inżynier akustyk, spiker, mikser, lektor, pianista, refrenista, kompozytor, autor tekstów, reżyser oraz aktor teatralny, radiowy, telewizyjny i filmowy. Wspólnie z Jeremim Przyborą założył i był jednym z wykonawców telewizyjnego "Kabaretu Starszych Panów". Panowie stworzyli również słuchowisko radiowe pod nazwą Radiowy Teatrzyk „Eterek''. Jerzy Wasowski słynął ze znakomitego talentu kompozytorskiego. W swoim dorobku posiadał około 700 skomponowanych przez siebie utworów. Skomponował takie przeboje jak: "Walc Embarras", "Złoty pierścionek" i "Po ten kwiat czerwony". A potem już do Kabaretu Starszych Panów - "Starsi panowie dwaj", "Piosenka jest dobra na wszystko", "Kaziu, zakochaj się!", "Na pomoc ginącej miłości", "Do ciebie szłam" i wiele innych, które stały się przebojami w wykonaniu Kaliny Jędrusik, Barbary Krafftówny, Zofii Kucówny, Wiesława Michnikowskiego, Edwarda Dziewońskiego, Wiesława Gołasa.
Na pytanie jak skomponować piosenkę? Odpowiedział: ,,Jest to o wiele prostsze, niż to sobie wyobraża tzw. szeroka publiczność. (...)wybrany tekst poetycki sylabizuję, tzn. rozdzielam go na sylaby pionowymi kreskami najlepiej ołówkiem, żeby ewentualne pomyłki, a takie w pośpiechu, a przeważnie piszę w pośpiechu, się zdarzają, można było usunąć. Następnie siadam do pianina i każdej sylabie tekstu przyporządkowuję jakiś klawisz, dbając o rozmaitość. Więc np. raz biały klawisz, to znów któryś z czarnych itd. Podkreśliłem wyżej słowo "każdej" nie przypadkowo: kryje się tu bowiem bardzo istotny szczegół pracy solidnego kompozytora. Bo zauważmy: jeśli nie skoncentrujemy się należycie i przyporządkujemy jakiejś sylabie więcej niż jeden klawisz, to wtedy sylabę będzie trzeba w śpiewie (jak to się mówi) "przeciągać", jak np. w znanym fragmencie "dziewczyno mo-o-ja". To jeszcze pół biedy. Gorzej, gdy odwrotnie, damy mniej dźwięków niż sylab. Wtedy bowiem niektóre sylaby pozostaną bez dźwięków i trzeba je będzie w śpiewie pominąć, a takie znów pomijanie może doprowadzić do zatarcia czytelności tekstu. (...) Pozostaje jeszcze sprawa zapisania kompozycji. No więc tu są możliwe dwie drogi: albo zna się nuty, albo się po prostu prześpiewuje, czy przegwizduję kompozycję komuś, kto umiejętność zapisywania nut (z tego, czy innego powodu) posiadł. Nie wolno jednak zapominać, że stosowanie drugiego sposobu wymaga pewnej muzykalności wrodzonej, no i że pociąga za sobą konieczność odstępowania komuś części dochodów płynących z twórczości". Za najistotniejszą w swoim dorobku twórczość uważał twórczość poświęconą najmłodszym. Był autorem muzyki do takich słuchowisk radiowych dla dzieci jak: Śpiąca królewna, Podróżnik z Balsory, Różowy balonik, Czerwony kapturek, O dziwnej żyrafie i wielu innych.
Zmarł 29 września 1984 roku.
/Marta
55 milionów dolarów
From 1853, when the placers were discovered, to 1870, an area less than 2 miles in diameter - the well-known Columbia Basin (location of the town of Columbia) - produced more than $55 million in gold.
When I have posted this photo in the past some have remarked that this looks more like hard-rock mining than placer mining. According to the USGS "most of the gold was extracted by hand from natural riffles and from between pinnacles on the limestone bedrock surface at the base…
Zobacz więcej
Od 1853 roku, kiedy odkryto placery, do 1870 roku, obszar o średnicy mniej niż 2 mile – znany Columbia Basin (lokalizacja miasta Columbia) – wyprodukował ponad 55 milionów dolarów w złocie.Kiedy publikowałem to zdjęcie w przeszłości niektórzy zauważyli, że wygląda to bardziej jak górnictwo twardych skał niż górnictwo placer. Według USGS "większość złota została wydobyta ręcznie z naturalnych ryfli i pomiędzy szczypiorkami na powierzchni wapiennej podłoża u podstawy żwirów. "Ukryj tłumaczenieOceń to tłumaczenie
Gazetka na ścianach do ocieplenia.
Little girl living a hard life in Missouri in the 1930s. Newspaper on the walls for insulation.
Mała dziewczynka przeżyła ciężkie życie w Missouri w latach 30. XX wieku.Ukryj tłumaczenieOceń to tłumaczenie
Stacja Enfield
Old Photos of Essex Kent & London
Enfield Town Station
Opened in March 1849 , demolished and redeveloped in 1957.
Stacja miejska EnfieldOtwarty w marcu 1849 r., zburzony i przebudowany w 1957 r.Ukryj tłumaczenieOceń to tłumaczenie
Wstęp do „Dziejów Śląska”
Feliks Koneczny. Dzieła zebrane
„Chcemy więc poznać, jak tu przed nami pracowali i bronili polskości, chcemy się dowiedzieć, jakimi to cnotami sprawili, że, chociaż seciny było przeszkód i czasy jak najgorsze, jednak polskość tutaj nie zginęła i zostało tu jeszcze dla nas ziemi i chleba. Otwieramy księgę dziejów, bośmy ciekawi, dla kogo też najpierw Opatrzność chleb z tej ziemi przeznaczyła? Bo nam mówią często po niemiecku, że my tutaj przybłędy i tylko z łaski cierpieni na komornym. Przepraszamy panów Niemców, że też i my czytać umiemy i zajrzymy sobie sami do historii. Dawno to już trzeba było zrobić, ale lepiej choć późno, niż nigdy” – pisał Feliks Koneczny we wstępie do „Dziejów Śląska”.
F. Koneczny, „Dzieje Śląska”, t. II „Dzieł zebranych”.
Bitwa pod Legnicą, „Legenda o świętej Jadwidze” (1353 r.)
Baszta Sandomierska
BASZTA SANDOMIERSKAPowstała w około 1460 roku za panowania Kazimierza Jagiellończyka Baszta Sandomierska jest jedną z trzech zachowanych „baszt ogniowych” Wawelu, przystosowanych do użycia broni palnej dla wzmocnienia obrony rezydencji królewskiej od strony południowej, najbardziej narażonej na nieprzyjacielski atak.
W okresie pokoju baszty często wykorzystywano jako więzienia. Co ciekawe, osadzenie na górnych kondygnacjach uznawano za karę honorową, zarezerwowaną dla osób szlachetnie urodzonych. Pospolitych przestępców więziono w lochu.
Zachowane w pomieszczeniu III piętra elementy świadczą o funkcji mieszkalnej: ozdobny portal wejściowy, oszklone okna, duży kanał kominowy, do którego podłączony był piec. Miejsce to mogło służyć zarówno jako kwatera straży, jak i więzienie dla osób o wyższym statusie społecznym.
Z górnej kondygnacji baszty roztacza się piękny widok na Kraków i okolicę.
Czy ktoś z Was odwiedził już Basztę Sandomierską? Pochwalcie się zdjęciem w komentarzu!
Kliknij, by zobaczyć zdjęcie w całości! 
Subskrybuj:
Posty (Atom)