Jednak nastroje antykatolickie nasiliły się, a Narodowe Zgromadzenie Konstytucyjne, pełniący obowiązki rządu Francji, zarządziło konfiskatę nieruchomości i ziemi należących do Kościoła katolickiego, a następnie sprzedało je, aby sfinansować nową, rewolucyjną walutę.
Później zgromadzenie uchwaliło „Konstytucję cywilną duchowieństwa”, prawo podporządkowujące Kościół katolicki we Francji świeckiemu rządowi.
Choć ustawa została odrzucona przez papieża, podzieliła duchowieństwo na przysięgłych, którzy akceptowali prawo, i nieprzysięgłych, którzy je odrzucali.
Księża, którzy nie złożyli przysięgi, byli uważani za kontrrewolucjonistów i skazywani na karę śmierci na miejscu.
Setki księży katolickich zostało straconych, a tysiące innych wygnano z kraju. Wierni katolicy, którzy pozostali, zostali bez przywództwa i sakramentów.
Z czasem nastroje antykatolickie ustąpiły miejsca szalonemu antychrześcijańskiemu sensacjonalizmowi.
Próbując zsekularyzować społeczeństwo, niszczono krzyże, dzwony kościelne, posągi i ikony.
Pod przywództwem takich postaci jak Joseph Fouché rewolucjoniści usunęli krzyże z cmentarzy i zarządzili, że na wszystkich cmentarzach musi znajdować się tylko jeden napis:
„Śmierć jest snem wiecznym.”
Zamiast chrześcijaństwa przywódcy rewolucji narzucili Francuzom nową, ateistyczną religię: Kult Rozumu.
Choć trudno to dokładnie określić, opierała się na podstawowych zasadach Rozumu, Wolności, Natury i ducha rewolucyjnego.
Promoted by Antoine-François Momoro, it was an assortment of various ideas based on materialist philosophy.
In practice, it was little more than an avenue for the state to promote anticlericalism and wealth confiscation.
Kult Rozumu miał nawet własne miejsca kultu – kościoły we Francji przekształcono w nowoczesne „Świątynie Rozumu”, gdzie chrześcijańskie ołtarze rozebrano i przekształcono w ołtarze Wolności.
I odbywały się ceremonie ku czci nowej religii…
Największa ceremonia odbyła się w paryskiej katedrze Notre Dame. Na drzwiach katedry wyryto napis „Do filozofii”, a dziewczęta ubrane na biało tańczyły wokół przebranej „Bogini Rozumu”, którą grała żona Momoro.
Mówiono, że ubrała się „prowokacyjnie”.
Kult Rozumu został później wyparty przez inną narzuconą przez państwo religię – Kult Istoty Najwyższej, lecz ostatecznie oba zostały zakazane przez Napoleona.
Napoleon pozwolił Kościołowi powrócić do Francji w 1801 r., ale szkody, jakie rewolucja wyrządziła wierze, były niepoliczalne
Usunięcie Kościoła katolickiego całkowicie przekształciło społeczeństwo francuskie – od rozpadu monarchii po restrukturyzację podstawowych instytucji, takich jak edukacja i administracja rządowa.
Choć nie jest to tak oczywiste jak w czasach rewolucji francuskiej, dziś w głównym nurcie myślenia krajów zachodnich dominują te same zasady materialistyczne, co w czasach, gdy odrzuca się wiarę.
Czy Zachód przejdzie taką samą restrukturyzację, jaką przeszła Francja, gdy porzuciła swoją wiarę?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz