Polacy zmienili nazwę okrętu z HMS "Oakley" na ORP "Kujawiak".

 30 maja 1941 Polska Marynarka Wojenna objęła, przejęty od Brytyjczyków, niszczyciel eskortowy typu Hunt II.

Pierwszym dowódcą tej jednostki został kapitan marynarki Ludwik Lichodziejewski, dotychczasowy zastępca dowódcy niszczyciela ORP Piorun. Między 31 maja a 17 czerwca okręt oraz jego młoda załoga przeprowadziła serię testów i szkoleń, m.in. próby maszyn oraz ćwiczenia obsługi artylerii. Nie był to łatwy czas, gdyż jak pisał w sprawozdaniu z tego okresu Lichodziejewski, jedynie oficerowie

charakteryzowali się wysoką dyscypliną i

morale, zaś podoficerowie i marynarze byli

zbieraniną ludzi wyzbieranych z rozmaitych

resztek, często o konduicie niedwuznacznie

podejrzanej i z wyrokami sądów [w] ewidencji.

Jednakże do 25 lipca, kiedy to zakończono

wszystkie ćwiczenia, dyscyplina i morale

poszły w górę. Marynarze przywiązali się do

swojego okrętu, są z niego dumni. Mam

bardzo wielkie trudności w wypadku

przeokrętowania – marynarze stają do raportu

i często ze łzami proszą o zatrzymanie ich.

Po krótkim okresie szkolenia i zgrywania

załogi, do końca 1941 r. Kujawiak osłaniał

liczne konwoje na Kanale La Manche, w tym

jako okręt dowódcy grupy eskortowej.

Wielokrotnie w tym czasie polscy artylerzyści

mieli okazję walczyć z nieprzyjacielskim

lotnictwem. Umiejętności te potwierdzili

podczas alianckiej wyprawy na Lofoty

(operacja „Anklet”, 24-28 grudnia 1941) oraz

po powrocie w styczniu 1942 r. do eskorty

konwojów, kiedy to 14 marca przez siedem

godzin Kujawiak odpierał 10 ataków na statki,

zestrzeliwując jeden samolot wroga.

4 czerwca 1942 r. Kujawiak wszedł w skład

Force „X” będącej częścią Force „T”,

eskortującej konwój WS 19 z Greenock (w

ujściu Clyde) na Maltę. Konwój, który opuścił

Londonderry (Płn. Irlandia) 5 czerwca o godz.

09.00, składał się z 6 statków, zaś jego

prędkość wynosiła około 12,5 w. Przejście do Gibraltaru minęło bez wydarzeń i ugrupowanie zawinęło tam 10 czerwca o godz. 10.00. Po dwóch dniach postoju konwój wyruszył w

kierunku Malty. Rankiem 14 czerwca, został wykryty przez samotny samolot rozpoznawczy, który trzymał się od niego w odległości około 10 Mm. Choć samolot został prędko przegoniony przez myśliwce, to jednak było oczywistym, że już niedługo dojdzie do

falowych ataków nieprzyjacielskiego lotnictwa.

Pierwszy nalot rozpoczął się o 10.25, gdy nastąpił atak 6 Ju 88 z wysokości około 2500 m [2 SM 79 i 8 CR 42]. Rzucono kilkanaście bomb na konwój i eskortę, jednak na szczęście obyło się bez strat.

/Boguś