30 maja 1960 roku w Zielonej Górze miał miejsce kilkutysięczny protest mieszkańców tego miasta w obronie przed planami władz województwa poznańskiego dotyczącymi Domu Katolickiego (obecnie stary budynek Filharmonii Zielonogórskiej).
W myśl zasad laicyzacji życia w Polsce wojewoda poznański podjął decyzję o likwidacji tej placówki, w której znajdowały się między innymi redakcja Słowa Powszechnego, Caritas i Polski Czerwony Krzyż. Budynek miał zostać w całości przeznaczony do dyspozycji orkiestry. Jednym z powodów likwidacji Domu Katolickiego miały być prowadzone w nim lekcje religii.
Dowiedziawszy się o tym miejscowy proboszcz Kazimierz Michalski powiadomił parafian, którzy podjęli próbę zablokowania tej decyzji. Władze województwa, które spodziewały się takiego obrotu spraw skierowały na miejsce milicję i ZOMO. Początkowo niezbyt liczna demonstracja przerodziła się z czasem w kilkutysięczne zamieszki brutalnie tłumione przez uzbrojonych w pałki funkcjonariuszy.
Wiele osób było poszkodowanych, znaczna część protestujących została zatrzymana (333 osoby), aresztowana (część osób zatrzymano w ciągu następnych paru dni na podstawie fotografii wykonanych na miejscu zamieszek przez funkcjonariuszy SB) i potem skazana (przed sądem łącznie 196 osób, w kolegiach orzekających – 48 osób) na kary więzienia (ponad 2 miesiące, w tym dwie osoby nawet na 5 lat) lub grzywny. Represje dosięgły protestujących także w ich miejscach pracy lub nauki – niektórzy pozostawali przez długi czas bez pracy. Część uczestników wraz z rodzinami została zmuszona do opuszczenia Zielonej Góry na zawsze.
/Boguś
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz