20 sierpnia 1610 roku w okolicy Tarnawy koło Chyrowa zginął Stanisław Stadnicki zwany Diabłem z Łańcuta. Został zabity przez sługę wojewodziny wołyńskiej Anny Ostrogskiej określanego w źródłach jako «Persa-Tatarzyn». Stadnicki uciekał po przegranej bitwie z ludźmi starosty leżajskiego Łukasza Opalińskiego, z którym toczył prywatną wojnę.
Stadnicki zasłynął ze swojej rozbójniczej działalności, w której wykazał się niezwykłym okrucieństwem. Mordował kupców, mieszczan i chłopów. Nie oszczędzał nikogo: kobiet, dzieci, starców ani wdów. Obrażał samego króla. Do zbrodni nie popchnęła go bieda. W istocie Stadnicki był człowiekiem zamożnym, stać go było na samodzielne wystawienie chorągwi husarskiej, a później nawet znacznie większych sił zbrojnych.
Po śmierci posiekane ciało Stadnickiego wystawiono na widok publiczny na rynku w Przemyślu, a on sam stał się symbolem szlacheckiego warcholstwa i bezprawia w Rzeczpospolitej Obojga Narodów.
Na ilustracji grafika Józefa Sonntaga wydana po 1824 roku przez zakład litograficzny Józefa Dąbskiego w Krakowie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz