Jak wybuch Wezuwiusza zniszczył amerykańskie bombowce
Wezuwiusz wybuchł w połowie marca 1944 r. Najbardziej aktywny był między 18 a 29 marca. 23 tego miesiąca opad jego popiołów zniszczył 88 (bądź 75), znajdujących się u jego stóp, na wojskowym lotnisku w pobliżu Terzigno, bombowców B-25 z 340. Grupy Bombowej w składzie 12. Armii Lotniczej USA.
Po wielkim wybuchu Wezuwiusza w 1906 r. działalność wulkanu osłabła. W latach 1927-1929 nastąpiły wylewy lawy w kierunku wschodnim. W okresach względnego spokoju z małego stożka, który znajdował się wewnątrz krateru, niemal codziennie wydobywał się pióropusz pary. Następowały też małe wylewy lawy, które nie wydostawały z wnętrza krateru.
Ostatni wybuch Wezuwiusza nastąpił w 1944 roku. W styczniu-lutym nastąpił wylew lawy, która częściowo wydostała się poza krater. W połowie marca w sąsiedztwie wulkanu dały się odczuć drżenia i wstrząsy podziemne. 18 marca z dna krateru zaczęła wydobywać się lawa, która po wypłynięciu przez jego brzegi stoczyła się po zboczach góry. Od 19 marca, w odstępach kilkusekundowych, słychać było głośne dudnienie Wezuwiusza. 20 marca wzmogła się jego aktywność. Wśród gwałtownych eksplozji wylatywały w górę bloki i okruchy lawy, zaś wysoko, na niebie, unosiły się gęste chmury popiołów. Pomarańczowozłocista lawa rozlewała się po dolinie, docierając do pierwszych domów miasteczka San Stefano. Ewakuowano wówczas ostatnich mieszkańców, którzy jeszcze pozostawali w swoich mieszkaniach.
Dowiedz się więcej:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz