2 lipca 1817 roku w Łańcucie urodził się Jan Zeh (zdjęcie) przemysłowiec, pionier przemysłu naftowego, jedyny posiadacz uprawnień przetwarzania ropy naftowej w Galicji.
Był synem łańcuckiego aptekarza Joachima Zeha i Krystyny z domu Liebherr. Był absolwentem Uniwersytetu Wileńskiego, który w roku 1846 ukończył z tytułem magistra farmacji. Współpracował z Ignacym Łukasiewiczem, z którym we lwowskiej aptece „Pod Złotą Gwiazdą” Piotra Mikolascha prowadził doświadczenia nad destylatem naftowym używanym później powszechnie w lampach naftowych. Jako właściciel rafinerii we Lwowie zajmował sie od roku 1853 produkcją nafty, smarów i świec parafinowych, które to produkty cieszyły się ogromną popularnością. Osiągnięcia na niwie naftowej opublikował w relacji „Pierwsze objawy przemysłu naftowego w Galicji”.
Prowadzona przez niego działalność doprowadziła jednak z czasem do rodzinnej tragedii. 12 lutego 1858 roku w pożarze sklepu z produktami naftowymi zginęły jego 21-letnia żona Dorota i 17-letnia szwagierka Hermina. Pogrążony w żałobie wycofał się na pewien czas z działalności i wyjechał do Borysławia, gdzie w 1861 roku ożenił się z Marią- siostrą swojej zmarłej żony. Zmarł 25 stycznia 1897 roku w Borysławiu. We Lwowie znajduje się jego pomnik, przedstawiający Zeha siedzącego na ławeczce.
W swoich wspomnieniach pisał:
"Jedni z cudzej korzystając pracy, dorabiają się fortuny; inni zaś pomimo pracy mozolnej, na każdym kroku walczyć muszą z rozlicznymi przeciwnościami w tem życiu."
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz