21 grudnia 1896 w Warszawie urodził się Konstantin Ksaweriewicz Rokossowski - – radziecki wojskowy i polityk narodowości polskiej, marszałek Polski i marszałek Związku Radzieckiego.
Jego ojciec, polski kolejarz Ksawery Wojciech wywodził się ze szlacheckiej rodziny Rokossowskich herbu Glaubicz z Wielkopolski, która przyjęła nazwisko od miejscowości Rokosowo koło Gostynia. Ród Rokossowskich na początku XIX wieku liczył się w sferach ziemiańskich, ale ubożał. Dziadek przyszłego marszałka – Wincenty Rokossowski nie miał już ani własnej ziemi, ani dworu. Był rządcą majątku Stok. Z zachowanych dokumentów rodzinnych wynika, że Rokossowscy walczyli o odzyskanie niepodległości Polski. Ojciec Wincentego, Józef (pradziad marszałka), był porucznikiem 2 Pułku Jazdy Księstwa Warszawskiego, co w dokumencie potwierdzał własnoręcznym podpisem minister wojny, książę Józef Poniatowski. Sam Wincenty za udział w powstaniu styczniowym został uwięziony w warszawskiej Cytadeli.
22 lipca 1944, wraz z Armią Czerwoną uczestniczył w bitwie o Lublin. W późniejszych wspomnieniach pisał o spotkaniach z przedstawicielami Armii Krajowej: “Po pierwszym spotkaniu z przedstawicielami tej organizacji pozostał nam gorzki osad. Otrzymawszy wiadomość, że w lasach na północ od Lublina znajduje się polskie zgrupowanie – 27. Dywizja AK, powzięliśmy decyzję posłania tam kilku oficerów naszego sztabu, aby nawiązać kontakty. Doszło do spotkania. Akowskie dowództwo zachowało się wyniośle. Odrzuciło propozycję współdziałania w walce przeciwko armii hitlerowskiej. Oświadczyło, że Armia Krajowa podporządkuje się wyłącznie rozkazom polskiego rządu emigracyjnego w Londynie i jego delegatury. Swój stosunek do nas zdefiniowali w sposób następujący: „Nie użyjemy broni przeciwko Armii Czerwonej, ale żadnych kontaktów z nią mieć nie chcemy”.
6 listopada 1949 został powołany na urząd polskiego Ministra Obrony Narodowej oraz mianowany na stopień marszałka Polski. Nominacja ta była jednak niezgodna z ówcześnie obowiązującymi przepisami prawa polskiego, zgodnie z którymi warunkiem koniecznym uzyskania stopnia marszałka Polski było posiadanie stopnia choćby najniższego oficerskiego Wojska Polskiego, którego Rokossowski nie miał, służąc w armii Związku Radzieckiego.
Rokossowski aktywnie przewodził sowietyzacji polskiej armii, uzależniając ją od radzieckich oficerów: zwiększano liczbę godzin szkolenia ideologicznego, wdrożono identyczne struktury organizacyjne z Armią Radziecką, wprowadzono podobne umundurowanie, zmieniono tekst przysięgi wojskowej zawierającej słowa o „sojuszu z ZSRR”. Najważniejszym kryterium, decydującym o naborze i dalszej karierze oficerów stały się kwestie polityczne, wręcz wpajając wierność względem ZSRR.
1 maja 1950 roku Rokossowski wydał rozkaz nr 26, zatwierdzający czystkę wśród oficerów Wojska Polskiego. Na jego mocy usuwano przedwojennych polskich oficerów oraz żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych, którzy zdecydowali się wrócić do kraju. Skazano łącznie 86 polskich oficerów, z czego 40 skazano na śmierć, w tym trzech zasłużonych w obronie Helu w 1939 roku oficerów Marynarki Wojennej. Czystka w Wojskach Lądowych rozpoczęła się już w styczniu 1949 r. i do roku 1954 roku z armii wydalono około 9 tysięcy polskich oficerów.
W 1956 wyjechał z Polski do ZSRR. Zmarł w 1968 w Moskwie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz