Rok Czterech Cesarzy

 

Michael McGill 

@mcgillmd921

69 AD was the most tumultuous year in the history of the Roman Empire. In one year, four different men held the title of Emperor. When it started, Rome was in chaos. When it ended, Rome returned to stability. Let's explore Rome's Year of the 4 Emperors

Rok 69 n.e. był najbardziej burzliwym rokiem w historii Cesarstwa Rzymskiego. W ciągu jednego roku czterech różnych mężczyzn nosiło tytuł cesarza. Kiedy to się zaczęło, Rzym pogrążył się w chaosie. Kiedy się skończyło, Rzym powrócił do stabilności. Przyjrzyjmy się rzymskiemu Rokowi Czterech Cesarzy

Powód, dla którego rok ten nazwano Rokiem Czterech Cesarzy, jest dość oczywisty. W 69 r. p.n.e. różni mężczyźni nosili tytuł cesarza rzymskiego: Galba, Otho, Witeliusz i Wespazjan. Nigdy w Cesarstwie Rzymskim władza nie zmieniała właściciela tak szybko.

6

Rzym stał się imperium w 27 r. p.n.e. i przez 96 lat rządzili nim cesarze z dynastii Julio Claudian. Każdy z nich rządził przez stosunkowo długi okres czasu. Augustus: ~40 lat Tyberiusz: ~22 lata Kaligula: ~4 lata Klaudiusz: ~14 lat Nero: ~14 lat Chociaż przekazanie władzy w dynastii julijsko-klaudyjskiej odbywało się zazwyczaj gwałtownie, każdy następca był członkiem złożonej rodziny julijsko-klaudyjskiej. Wszystko zmieniło się wraz ze śmiercią Nerona.

Ziarna Roku Czterech Cesarzy Rzymskich zostały zasiane w czerwcu 68 roku n.e. Neron, ostatni z dynastii Julijsko-Klaudyjczyków, został ogłoszony wrogiem państwa i zmuszony do popełnienia samobójstwa. W ciągu następnego roku władzę nad Rzymem przejęto w serii gwałtownych ataków.

Najpierw przyszedł Servius Sulpicius Galba. W próżni władzy, jaka powstała po śmierci Nerona, Galba podjął działanie. Galba nosił różne tytuły w trakcie swojej kariery politycznej. 8 czerwca 68 r. n.e. Galba został cesarzem przy wsparciu Senatu Rzymskiego i Gwardii Pretoriańskiej. Jego panowanie nie trwało długo.

Galba miał 70 lat, gdy został cesarzem. Cierpiał na dnę moczanową. Nie był dokładnie obrazem potężnego cesarza rzymskiego. Jego krótkie panowanie było burzliwe i naznaczone oszczędnością. Odmówił zapłacenia daniny Gwardii Pretoriańskiej. Ten ruch okazał się dla niego zgubny.

Panowanie Galby trwało zaledwie siedem miesięcy. 15 stycznia 69 r. n.e. został zamordowany przez gwardię pretoriańską, co utorowało drogę następnemu z czterech cesarzy.

Marcus Slavius ​​Otho został cesarzem 15 stycznia 69 r. n.e. po zabójstwie Galby. Jego panowanie było najkrótsze ze wszystkich czterech cesarzy. Othon został obwołany cesarzem przez gwardię pretoriańską po zabiciu Galby, głównie z powodu jego obietnicy zapłacenia daniny, której Galba odmówił.

Roszczenia Othona do tronu zostały szybko zakwestionowane przez Witeliusza, którego legiony w Germanii ogłosiły cesarzem. Sytuacja szybko przerodziła się w wojnę domową. Siły Othona i Vitelliusa spotkały się w bitwie pod Bedriacum, gdzie armia Othona została pokonana.

Otho umarł w sposób dość szlachetnie urodzony. Chcąc oszczędzić Rzymowi dalszego rozlewu krwi, Othon popełnił samobójstwo 16 kwietnia 69 r. n.e. po zaledwie 95 dniach rządów. Jego decyzję o odebraniu sobie życia, zamiast kontynuowania krwawej wojny domowej, często postrzega się jako wyraz godności i bezinteresowności.

Aulus Witeliusz został cesarzem rzymskim 19 kwietnia 69 r. n.e. Po pokonaniu wojsk Othona Witeliusz ruszył na Rzym i został niechętnie uznany cesarzem przez Senat. Witeliusz miał opinię otyłego żarłoka i biednego cesarza.

Podczas gdy Witeliusz przebywał w Rzymie, legiony wschodnie obwołały cesarzem innego człowieka – Wespazjana. Wojska Wespazjana ruszyły w kierunku Rzymu i pokonały wojska Witeliusza w drugiej bitwie pod Bedriacum. Krótkie panowanie Witeliusza zakończyło się gwałtownie, podobnie jak w przypadku jego poprzedników. Po krótkim okresie oporu Witeliusz został schwytany przez wojska Wespazjana 20 grudnia 69 r. n.e.

Był torturowany, ciągnięty po ulicach Rzymu, a następnie zabity, co zakończyło jego panowanie po około 8 miesiącach. Teraz władzę przejął Wespazjan. Wespazjan

był ostatnim człowiekiem, który pozostał na tronie w Roku Czterech Cesarzy Rzymskich. Oficjalne uznanie go za cesarza nastąpiło 1 lipca 69 r. n.e. Wespazjan położył kres chaosowi i wojnie domowej w 69 r. n.e. i ustanowił kolejną dynastię Rzymu.

Wespazjan zapoczątkował dynastię Flawiuszy, do której należeli również jego synowie Tytus i Domicjan. Cesarstwo Rzymskie powróciło do sukcesji dynastycznej, która trwała prawie 200 lat, aż do kolejnego kryzysu Rzymu. Ale to historia na inny wątek.

Korekta! Popiersie po lewej stronie pierwszego wpisu w tym wątku przedstawia Katona Starszego, nie Galbę. Moja wina. Poniżej znajduje się popiersie Galby; ani on, ani Katon nie byli szczególnie przystojni.