Magowie otworzywszy swe bogato zdobione kufry (czy szkatuły) złożyli dary: złoto, kadzidło i mirrę. Dary mogły oznaczać odpowiednio: cnotę, modlitwę i cierpienie.
______
ZŁOTO:
Ten cenny metal, znany w Izraelu od czasów najdawniejszych, sprowadzany był głównie z południowej Arabii i służył do wyrobu monet. Złoto oznacza jednak to, co piękne, bogate, chwalebne, wartościowe i względnie trwałe. W myśleniu ludzi Wschodu złoto pozostaje w związku ze słońcem. Arka Przymierza była wyłożona czystym złotem, a świątynia Salomona promieniowała jako dom Boży samym złotem.
Św. Grzegorz Wielki zaś kontynuując Mt 2,11 pisze:
„My również składamy Nowonarodzonemu Panu złoto, uznając Go za króla wszechświata"
_________
KADZIDŁO:
to białe bryłki żywicy, uzyskiwanej z pewnych gatunków drzew w Arabii. Przy spalaniu wydziela aromatyczny zapach. Używanie kadzidła w kulcie izraelskim było tak samo powszechne, jak jego zastosowanie w rytuałach kananejskich. Stosowano je jako dodatek do ofiary pokarmowej (neutralizacja odoru spalanego mięsa) i jako część porządku ofiarnego palone dwa razy dziennie na złotym ołtarzu wewnątrz sanktuarium tylko przez kapłanów. Zaprzestano używać kadzidła po zniszczeniu świątyni i zaprzestaniu składania ofiar. Od V w. używane podczas liturgii głównie podczas Eucharystii - ma służyć oddaniu czci Chrystusowi przez okadzenie tych przedmiotów, osób, które tegoż Chrystusa reprezentują.
Kadzidło w kulcie starotestamentalnym było symbolem hołdu i uwielbienia Boga, utożsamiane także z modlitwą (zwłaszcza przebłagalną). Nasza modlitwa, która zanosimy do Boga (w czasie Eucharystii) wznosi się do Boga jak kadzidło. W tradycji kadzidło symbolizuje boskość Jezusa Chrystusa.
______
MIRRA:
określenie jak na miasto Smyrna, położone na zachodnim wybrzeżu Azji Mniejszej), a przez hebrajskie mor, czyli gorzki. Płynna mirra była kosmetykiem, a także składnikiem świętego oleju, używanego do namaszczenia kultowego (Wj 30,23-25). Mirry używano jako środka uśmierzającego ból (po zmieszaniu jej z winem) oraz do namaszczenia ciała przed złożeniem do grobu (zmieszanej z aloesem).
Mirra była darem królewskim, gdyż używali jej monarchowie do namaszczeń swego ciała. Niektórzy uważają dary, a zwłaszcza mirrę, za przedmioty o charakterze magicznym. Stąd ofiarowanie ich Dziecięciu było zapewnieniem, że odstąpią od swych dotychczasowych praktyk. Mirrę w tradycji uważa się za symbol odkupieńczego cierpienia Chrystusa.
Wschód jest także utożsamiany z Chrystusem - wschodzącym słońcem, słońcem sprawiedliwości. widać to w liturgii okresu Adwentu, kiedy pogrążeni w ciemnościach grzechów, oczekujemy na ożywiające światło - Chrystusa (W Liturgii Godzin wołamy m.in. O Oriens! - O Wschodzie!). Syn Boży jest też dla nas Słońcem zbawienia (Sol salutis). Kiedy Chrystus zmartwychwstaje, to po to, żeby „głosić światło, zarówno ludowi, jak i poganom" (Dz 26,23).
Jako Światłość świata objawia się Jezus przede wszystkim w swoich czynach i słowach. „Kto idzie za mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światłość życia" (J 8,12).
Jezus Chrystus to Światłość prawdziwa, która przychodząc na ten świat oświeca każdego człowieka.
W tym świetle mamy iść przez ten świat, abyśmy w dzień sądu zostali uznani za dzieci światłości i dostali się do światłości wiekuistej (jak modlimy się za zmarłych).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz