Janina Florow-Bułhakow

 Inna Ina

Roześmiana kobieta na zdjęciu to Ina Benita, jedna z najjaśniejszych gwiazd filmu II RP. Przez lata uznawano, że zginęła wraz z synkiem podczas powstania warszawskiego, wcześniej zaś miała kolaborować z Niemcami, stąd w powojennej Polsce skazano ją na zapomnienie i złą sławę. Jednak ostatnie badania ustaliły, że prawda jest zupełnie inna - Ina współpracowała z kontrwywiadem ZWZ-AK, powstanie przeżyła wraz z synem, wyjechała z kraju i nigdy nie wróciła do swojego nazwiska, a ojciec jej syna był Niemcem pomagającym Polakom i Żydom.

Janina Florow-Bułhakow przyszła na świat w Kijowie w 1912 roku, w domu mówiło się głównie po polsku, a po wstrząsach wojny światowej, rewolucji i wojny polsko-bolszewickiej rodzina przeprowadziła się do Polski. Janka uczyła się w Paryżu, a po powrocie pobierała nauki w szkole dramatycznej Haliny Hryniewieckiej, dorabiając kelnerowaniem. Wtedy właśnie młoda aktorka przybrała swój pseudonim sceniczny: Ina Benita. Pierwsze kroki sceniczne stawiała na warszawskich deskach w 1931 roku, w filmie "Puszcza" zadebiutowała już rok później. I choć recenzenci uważali, że był to "najgorszy film w historii", to jednak talent Benity dostrzegł Michał Waszyński - i od tej pory kariera ślicznej aktorki zaczęła nabierać rozpędu. Kobiety farbowały włosy na platynowy kolor, jak u Iny, mężczyźni zachwycali się czarującym uśmiechem, a kina zacierały ręce, kiedy na ekrany trafiał kolejny film z nią w roli głównej. Gwiazda Iny była w pełnym rozblasku.

-----

zdjęcie: Przedstawienie "Odrobina miłości" w Teatrze Malickiej w Warszawie. Ina Benita w jednej ze scen przedstawienia. 1938. Zespół: Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny - Archiwum Ilustracji,

Narodowe Archiwum Cyfrowe