3 maja 1978 roku w Fabryce Samochodów Osobowych rozpoczęto produkcję samochodu Polonez.
Miał on być następcą wysłużonego Fiata 125 p.
Samochód odziedziczył po poprzedniku większość rozwiązań technicznych, w tym: układ przeniesienia napędu, zmodyfikowane
silniki, układ hamulcowy oraz zawieszenie. Nowością było 5-drzwiowe nadwozie typu
hatchback.
Historia poloneza rozpoczęła się w 1975 roku, gdy na torze testowym FSO pojawiły się pierwsze prototypy.
Polonezy szybko trafiły do partyjnych elit i służb mundurowych. W latach
siedemdziesiątych i osiemdziesiątych wiele milicyjnych polonezów wyposażanych było w dwulitrowy silnik Fiata z dwoma wałkami rozrządu w głowicy. Jednostki sprzęgano z
pięciostopniową skrzynią biegów, dzięki czemu niektóre egzemplarze rozpędzały się do prędkości sięgających 200 km/h (inna sprawa, że trudno je było potem zatrzymać...).
Największa przewagą nad konkurentami było nowoczesne nadwozie zaprojektowane przez
włoskie biuro Centro Stile FIAT. Futurystyczny zestaw wskaźników i ciekawie zaprojektowane wnętrze (także przy udziale Polaków) dopełniało nowy wizerunek, niekojarzony dotychczas z krajami RWPG. Z powodów finansowych nowe nadwozie połączono z dość już przestarzałą płytą podłogową Polskiego Fiata 125p. Pod maskę trafiły także jego silniki jedynie lekko zmodernizowane.
Prototypy samochodów, z nadwoziem pięcio i trzydrzwiowym, zostały wykonane we Włoszech. W latach 1978 – 2002 wyprodukowano 1100104 samochody, w tym 66703 w wersji Truck.
Za granicę, do 72 krajów, wyeksportowano 227646 egzemplarzy różnych wersji.
Produkcję zakończono 22 lipca 2002 roku.
/Boguś
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz