„Pociski rozrywały się wokół, raniąc ludzi i konie [...] Zaczęto krzyczeć, że czołgi atakują, że należy je palić. Benzyna była, ale nie było jej w co wlewać. Chłopcy porozbiegali się po chałupach szukać butelek na benzynę, a gdy ich nie znaleźli, to brali lampy naftowe. Chałupy były puste, chłopi się gdzieś pochowali. Czołgi, które jechały drogą przez wieś, atakowaliśmy zza domów benzyną: Była wielka radość, jak udało nam się jakiś zapalić. Taki czołg. Jechał jeszcze jakiś czas, ale później musiał stanąć otworzyć klapy. Zaś dalej były nasze oddziały wykańczające tych czołgistów”.
Olgierd Kozłowski
Późnym wieczorem i nocą 21/22 września siły polskiego zgrupowania (m.in. kawalerzyści Brygady Kawalerii Rezerwowej ‘’Wołkowysk’’), które wycofały się z Grodna przeprawiły się przez Niemen w okolicach Hożej, po czym zatrzymały się na postój w okolicach Sopoćkiń. Żołnierze zajęli kwatery zarówno w tej miejscowości, jak też w leżących wokół wioskach i dworach. We wsi Kodziowce, położonej 7 km na wschód od Sopoćkiń, stanął 101 pułk ułanów dowodzony przez mjr. Stanisława Żukowskiego gdzie doszło do nocnego starcie pomiędzy polską kawalerią a oddziałem wydzielonym sowieckiej 2 Brygady Pancernej.
W wyniku walki wysokość strat poniesionych przez 101 pułk ułanów pozostaje trudna do ustalenia, nie ma jednak wątpliwości, że były one poważne. Największe straty poniosły 2 i 3 szwadron, które utraciły blisko 50 proc. żołnierzy (zabitych i rannych) oraz 70 proc. koni (w gronie poległych znaleźli się m.in. dowódca 3 szwadronu por. Stanisław Dobrzański oraz dowódca szwadronu ckm rtm. Apoloniusz Ścisłowski).
Armia Czerwona pod dowództwem mjr. Czuwakina utracił ponad 20 rożnego rodzaju pojazdów w tym: czołgi i samochody oraz kilkudziesięciu zabitych i rannych żołnierzy.
Zacięty bój trwał kilka godzin. Mimo ciężkich strat i zdecydowanej przewagi przeciwnika polscy kawalerzyści zdołali odeprzeć wszystkie wrogie ataki a następnie wycofać się. Bój pod Kodziowcami był jednym z największych starć rozegranych w trakcie agresji Sowietów na Polskę w 1939 r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz