miniatury - poszukiwania: 2025

wtorek, 4 lutego 2025

La Traviata ! Fabulous! Verdi is genius !

Ten gotycki zabytek był największą inwestycją przemysłową ówczesnej Europy

https://fb.watch/xyi_sHYYfQ/

Gdańskie Nieruchomości

Stare Miasto, wyspa na Kanale Raduni, a na niej Wielki Młyn. Pocztówka pochodzi z 1896 roku.

Budowę tego wodnego młyna Krzyżacy zakończyli w 1350 roku.

Ten gotycki zabytek był największą inwestycją przemysłową ówczesnej Europy. Miał 18-cie kół wodnych o średnicy pięciu metrów. Było to niesamowite osiągnięcie techniczne. Młyn pracował niemal nieustannie od momentu powstania do ogromnych zniszczeń podczas ostatniej wojny. Do 1945 roku w tym średniowiecznym budynku powstawało 200 ton mąki dziennie. Dziś w Wielkim Młynie mieści się Muzeum Bursztynu.

M/S Kruszwica

MARYNARZE ŚWIATA , RYBACY , ŻEGLARZE - Fishermen and seamen worldwide

Tomasz R. Szafirski

Z Naszej Szczecińskiej Stoczni..

M/S Kruszwica

Okresy eksploatacji 1961-1986 PLO w latach 1962- 1969 przekazany do PŻM

Działalność Przewozy ładunków drobnicowych na trasach daleko wschodnich i morzu Śródziemnym, zaopatrywanie innych statków. W czasie działalności w PŻM przewozy ładunków po Morzu Bałtyckim i Północnym.

Drobnicowiec MS ”Kruszwica”
Rok budowy 1961
Stocznia Szczecińska im A. Warskiego
Typ Sz.B-55/13
Nośność 5975 TDW
Długość 123,9m
Szerokość 16,5m
Zanurzenie 6,6m
Napęd silnik spalinowy 3606 kw
Prędkość 15,5W
Ilość miejsc pasażerskich 4

Statek przez ćwierć wieku był ”ambasadorem” Kruszwicy pływając po morzach i oceanach świata. Matką chrzestną „Kruszwicy” została Pani Głombska żona Józefa Głombskiego dyrektora ówczesnej Szkoły Zawodowej w Kruszwicy. Napawał dumą wszystkich kruszwiczan. O naszym statku było szczególnie głośno przed świętami. Prasa donosiła, że do Gdyni zawinął drobnicowiec MS „Kruszwica” z ładunkiem owoców cytrusowych. W początku lat osiemdziesiątych marynarze naszego statku podnieśli rozbitków z zatoki Biskajskiej. Uratowanym na pewno nazwa Kruszwica pozostanie w pamięci do końca życia. Co jakiś czas miesięcznik „Morze” zamieszczał spis wszystkich jednostek pływających naszych armatorów. W spisie z 1987 zabrakło ”Kruszwicy”, którą sprzedano rok wcześniej prawdopodobnie do Brazylii. Dalsze losy można sobie tylko wyobrazić. Pływała do czasu, kiedy to pocięto ja na ”żyletki”. Statek nie doczekał się swojego następcy co gorsze zaczynał się wtedy okres znikania polskiej bandery z mórz i oceanów świata.

https://www.shipsnostalgia.com/media/kruszwica.261471/

Witold Majchrzycki

Piesciarze

04.02.1909 Urodził się Polski pięściarz który walczył na Olimpiadzie w Amsterdamie (1928), podczas wojny przetrzymywany w obozach pracy, utalentowany bokser - Witold Majchrzycki

Witold Majchrzycki urodził się w Berlinie. Wychowywał się w Poznaniu, gdzie ukończył szkołę średnią jak i również rozpoczął swoje pierwsze treningi bokserskie.

Podczas kariery bokserskiej reprezentował barwy miejscowych klubów:

-Wlkp Klubu Bokserskiego (1924 -1925),

-Warty (1926-1935)

-Sokoła (1937-1939).

W czasie swojej długiej kariery sportowej (1924-1939) stoczył 219 walk (170-23-24 oraz 1 walka „bez decyzji” i 1 walka przerwana bez ogłoszenia wyniku)

- W czasie swojej kariery bokserskiej był 7-krotnym mistrzem Polski w wadze średniej.

- 2-krotnym srebrny medalista mistrzostw Europejskich

-Uczestniczył w igrzyskach olimpijskich w Amsterdamie 1928, gdzie przegrał 2. walkę w wadze lekkiej.

Uczestnik kampanii wrześniowej 1939, walczył w stopniu podporucznika, ranny (17 września) dostał się do niewoli niemieckiej i do końca wojny przebywał w obozach jenieckich. Po wyzwoleniu (1945-1946) pełnił służbę w II Korpusie, gdzie organizował zgrupowania bokserskie, treningi i zawody.

Po powrocie do kraju (1947) przez 10 lat pełnił obowiązki trenera poznańskiej Warty i brał udział w szkoleniu centralnym przygotowując wraz z F. Stammem naszych bokserów do występu olimpijskiego w Helsinkach (1952)

Opracował wydawnictwo pt. „Szkolenie boksu na szczeblu podstawowym”. Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi. Laureat nagrody im. A. Rekszy (1987) wraz z Henrykiem Chmielewskim.

Zmarł w Poznaniu 4 grudnia 1993. Został pochowany na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu (pole 48, kwatera 4, rząd 9, miejsce 17)