24.02.1928. Na mocy rozporządzenia z mocą ustawy prezydenta Ignacego Mościckiego została utworzona Biblioteka Narodowa dla gromadzenia pracy umysłowej narodu oraz dzieł obcych odnoszących się do Polski. Utworzono też Instytut Bibliograficzny.
Biblioteka nawiązywała do tradycji Biblioteki Załuskich działającej w latach 1747–1795, której zbiory po upadku insurekcji kościuszkowskiej zrabowali Rosjanie. Biblioteka w momencie rabunku posiadała 400 tysięcy tomów, 20 tysięcy rękopisów i 40 tysięcy rycin. Zbiory w czasie transportu do Petersburga w znacznej części zostały rozkradzione - na miejsce dotarło tylko 260 tysięcy woluminów, 11 tysięcy rękopisów i 24 500 rycin. Stały się podstawą Cesarskiej Biblioteki Publicznej (obecna nazwa – Rosyjska Biblioteka Narodowa). Część z nich (55 000 drukowanych ksiąg) została zwrócona Polsce w 1921 po zawarciu pokoju ryskiego.
Po Powstaniu Warszawskim wbrew umowie kapitulacyjnej ocalałe zbiory Biblioteki Narodowej Niemcy celowo spalili. Ogółem Biblioteka Narodowa utraciła podczas II wojny światowej ok. 40% swoich zbiorów, w tym 90% zbiorów specjalnych.
Poniżej: „Godzinki”, manuskrypt z 1492 zrabowany przez Rosjan i spalone przez Niemców książki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz