W 1920 roku, jako przyjaciel Polski, nuncjusz apostolski Achille Ratti nie opuścił zagrożonej przez bolszewików Warszawy. Był jedną z dwóch - obok ambasadora Turcji - osób pełniących misję dyplomatyczną, które pozostały w naszej stolicy. 
lat temu arcybiskup metropolita warszawski Aleksander Kakowski udzielił mu sakry biskupiej. Później świat poznał Rattiego jako papieża Piusa XI.Być może dlatego nazywał niekiedy siebie „polskim biskupem”. Relacje z Polską rozpoczął w 1918 roku, gdy został mianowany przez papieża Benedykta XV wizytatorem apostolskim w Polsce i na Litwie. Z początku obawiał się tak poważnej - w jego ocenie - roli. Wtedy Benedykt XV miał zwrócić się do Rattiego:
- Nie obawiaj się trudności, idziesz przecież do narodu, u którego wiara zawsze pierwsze zajmuje miejsce i który wśród innych narodów słynie powszechną religijnością: Polonia semper fidelis. Idziesz do narodu męczennika, który dziś jak Łazarz wstaje z grobu do nowego życia.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, już w trakcie walk z bolszewikami, Achille Ratti został nuncjuszem apostolskim w Polsce. Był pod wielkim wrażeniem polskiego bohaterstwa w obronie niepodległości i wiary przez sowieckim barbarzyństwem. Jako dyplomata doskonale rozumiał znaczenie Bitwy Warszawskiej nie tylko dla Polski, ale i dla całej Europy, co później miał udowodnić będą papieżem. 
Kiedy po skończonej misji w Polsce wrócił do Watykanu, zabrał ze sobą kopię obrazu jasnogórskiego, którą umieścił w kaplicy pałacu w Castel Gandolfo. Będąc już papieżem (od 6 lutego 1922 roku) zaprosił do Watykanu polskiego artystę Jana Henryka Rosena i zlecił mu wykonanie fresków w kaplicy letniej rezydencji. Chodziło o to, aby przedstawiane wydarzenia miały szczególne znaczenie religijne i historyczne dla Polski i całej Europy. Uwzględniono zatem obronę Częstochowy i właśnie Bitwę Warszawską. Na tym drugim fresku Rosena pt. Cud nad Wisłą, centralną postacią jest ks. Ignacy Skorupka, którego Ratii niezwykle podziwiał. 
Uczestniczył w wielu przełomowych chwilach dla odradzającej się Polski. W 1925 podpisał konkordat z Polską, w którym ustanowiono 5 metropolii łacińskich, jedną ormiańską i jedną unicką. W 1918 przewodniczył posiedzeniu Konferencji Episkopatu Królestwa Polskiego, która powołała do życia Uniwersytet Katolicki w Lublinie, natomiast w 1921 Uniwersytet Warszawski przyznał mu tytuł doktora honoris causa. Jego staraniem utworzono ordynariat polowy Wojska Polskiego.
Jeszcze kilka dni przed rozpoczęciem pontyfikatu, 25 stycznia 1922 r. Achille Ratti został odznaczony Orderem Orła Białego przez Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego. W 1930 roku został wybity medal upamiętniający jego działalność w kraju o treści "W dziesiątą rocznicę Cudu nad Wisłą" (rewers) i "Ojciec św. Pius XI w 1920 r. nie opuścił Warszawy" (awers).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz