Medowie.
Iran ("kraj Ariów") leży na płaskowyżu pomiędzy ośrodkiem starożytnych cywilizacji w Mezopotamii a dzisiejszym Pendżabem. Od 1500 r. p.n.e. miały miejsce dwie fale ekspansji ludów irańskich. Pierwsza - Baktrów i Sogdiańczyków oraz druga - Medów i Persów.
Persowie (Parsua) i Medowie (Mada) pojawiają się w scenach wyrytych na pochodzących z 835 r. p.n.e. brązowych drzwiach upamiętniających tryumf króla asyryjskiego Salmanasara III. Wbrew wymowie tej sceny, Medowie w toku długotrwałych walk z Asyrią przez długi czas skutecznie bronili swego kraju. W 715 r. p.n.e. został uwięziony medyjski władca Dajaukku (po grecku Dejokes), który - zdaniem Herodota - był w ogóle założycielem państwa Medów. Proces konsolidacji państwa medyjskiego przerwali dopiero podburzeni przez Asyrię Scytowie i Kimmerowie, w walce z którymi poległ następca Dajaukku, Fraortes (647-25 p.n.e.).
Scytów i Kimmerów wypędził twórca potęgi Medów, Kyaksares (625-585 p.n.e.). Z pomocą babilońską pokonał on także Asyrię (w 614 r. p.n.e. padł Assur, zaś w 612 r. Niniwa). W Azji Mniejszej rozszerzył on granice Medii aż po rzekę Halys, nad brzegami której - pod wrażeniem przepowiedzianego przez Talesa z Miletu zaćmienia słońca - 28 maja 585 r. wydał bitwę królowi Lidii Alyattesowi. Starcie było jednak nierozstrzygnięte, a przeciw synowi Kyaksaresa, Astyagesowi (585-50) wojnę wszczął podległy mu król Persji Cyrus II, syn Kambyzesa z dynastii Achemenidów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz