03.10.382 r.
Cesarz rzymski Teodozjusz I Wielki zawarł traktat pokojowy z Gotami, pozwalając im osiedlić się na Bałkanach jako sojusznikom (federaci).
Choć trudno nazwać ich tradycyjnymi sojusznikami, a tym bardziej częścią wojsk cesarstwa, foederati stanowili cenny nabytek dla armii Rzymu. Były to grupy plemienne, zamieszkujące pogranicza imperium, które poprzysięgły Rzymianom wsparcie bojowe, zazwyczaj w zamian za dostawy żywności. W skład feoderati wchodzić mogli Goci, Wandalowie, Frankowie, Alanowie, a nawet Hunowie. Podstawowym problemem w przypadku tych oddziałów była ich niestabilność, zwłaszcza w przypadku wyłonienia nowego przywódcy. Na przykład, Goci walczyli jako foederati Cesarstwa Wschodniorzymskiego dla cesarza Walensa, ale w końcu zbuntowali się i rozbili jego wojska, zabijając przy tym cesarza pod Adrianopolem w roku 378 n.e. Jak na ironię, straty poniesione w standardowych oddziałach Rzymu wymusiły częstsze korzystanie z oddziałów foederati, co ostatecznie przyśpieszyło upadek Cesarstwa Zachodniorzymskiego. Wraz z osłabieniem władzy cesarza i coraz częstszymi atakami ze strony plemion wędrownych, wielu foederati osiedliło się na obszarze rzymskich prowincji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz