1 lutego 1411 roku zawarto tzw. pierwszy pokój toruński, który kończył trwającą od 1409 roku wojnę Polski z zakonem krzyżackim. Dokument ze strony polskiej i litewskiej został zaprzysiężony i opieczętowany przez Władysława Jagiełłę i Witolda Kiejstutowicza, a ze strony zakonu – przez Wielkiego Mistrza Henryka V von Plauena. Na jego mocy zakon rezygnował (ale tylko na okres życia Jagiełły i Witolda) ze stanowiącej obszar sporny Żmudzi. Polska odzyskiwała także ziemię dobrzyńską, a Księstwo Mazurskie – Zawkrze. Dodatkowo Krzyżacy musieli zapłacić Polsce 6 milionów czeskich groszy na poczet odszkodowania i za wykup jeńców.
Mimo przewagi, uzyskanej między innymi dzięki zwycięstwu wojsk polsko-litewskich pod Grunwaldem 15 lipca 1410 roku, Polacy nie wykorzystali zwycięstwa w pełni. Pod władzę Krzyżaków oddano ziemię chełmińską i Toruń, a sprawę przynależności Santoka i Drezdenka pozostawiono sądowi arbitrażowemu. Traktat pokojowy zawierał szereg ustaleń porządkujących wzajemne stosunki polsko-krzyżackie. Strony konfliktu zwracały sobie ziemie, miasta i zamki zdobyte w walkach. Deklarowano także swobodny przepływ kupców między terytoriami Zakonu i Polski.
Pokój z Krzyżakami, mimo niewielkich zdobyczy terytorialnych, wzmocnił pozycję Polski na arenie międzynarodowej. Nie okazał się jednak trwały. Kolejne walki między zwaśnionymi stronami wybuchły już trzy lata po jego zawarciu.
fot. domena publiczna
Historyczne opinie o Krzyżakach. 600 lat czarnej legendy 
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz