Naczelnik

 Alicja Kondraciuk

Honor i Ojczyzna

Kościuszkowską szablicę z pordzewiałej stali

Na racławickim polu chłopi wyorali,

Prosta była: nie zdobił turkus rękojeści

Ni żaden herb nie mącił jej wojackiej treści.

Lekko zgięta u pióra i napis wyryty

Biegł samym środkiem klingi, krwawą rdzą pokryty

„Wiwat naród” – a była tak zgrabna w ujęciu,

Że pląsać się zdawała , czy w sztychu, czy w cięciu.

Taka szabla przywarłszy do żołnierskiej dłoni,

Odtąd na całe życie przyrastała do niej

I tylko chyba kula, zawodząc piosenkę,

W nagłym rozkurczu od niej odrywała rękę.

Marzyłem o tej szabli, odkąd ją ujrzałem …

Ta jasna broń wolności objęła mi szałem

Serce i nie dawała odetchnąć spokojnie,

Sycąc duszę od młodu myślami o wojnie.

On, Naczelnik narodu, ze słodkim uśmiechem,

Stał przed oczyma ciągle – a dalekim echem

Moskiewskie spod Racławic ścichały mu działa,

Gdy kanonierów chłopska kosa wycinała …

Hej na naszym polu

Chwasty i kąkole!

Puśćwa chłopy kosy:

Wybijem Moskole!

Wybijem Moskole,

Zabierzem harmaty!

Będzie nasz Naczelnik

Jako król bogaty!

Jako król bogaty,

Jako król dostojny!

Honor i Ojczyzna

Wybijem psubraty -

I nie będzie wojny!

--Antoni Bogusławski