5 stycznia 1909 w Bukareszcie urodziła się księżniczka Ileana. Była córką Ferdynanda I, króla Rumunii, i jego żony, królowej Marii, z domu księżniczki brytyjskiej z dynastii Sachsen-Coburg-Gotha.
26 lipca 1931 roku Ileana poślubiła arcyksięcia Antoniego Austriackiego, jednego z synów arcyksięcia Leopolda Salvatora, tytularnego wielkiego księcia Toskanii. Małżeństwo to zostało zaaranżowane przez brata księżniczki króla Karola II, który był zazdrosny o popularność Ileany i chciał, aby ta wyjechała z kraju. Karol miał powiedzieć siostrze, że po ślubie z Habsburgiem nie może już mieszkać w kraju, gdyż Rumuni nigdy by tego nie zaakceptowali (chodziło zapewne o Siedmiogród, odebrany 12 lat wcześniej Habsburgom i przyłączony do Rumunii).
Gdy mąż arcyksiężnej został powołany do Luftwaffe, Ileana założyła szpital dla rannych rumuńskich żołnierzy w jej zamku Sonnberg, koło Wiednia. W 1944 roku wraz z dziećmi udała się do Rumunii, gdzie mieszkali na zamku w Branie, nieopodal Braszowa. Arcyksiążę Antoni dołączył do rodziny, ale został zatrzymany w areszcie domowym przez Armię Czerwoną. Arcyksiężna Ileana założyła i pracowała w innym szpitalu we wsi Otreb, który nazwała Szpitalem Serca Królowej.
Po wymuszonej przez komunistów abdykacji króla Michała I Ileana i jej rodzina zostali deportowani z niedawno założonej Rumuńskiej Republiki Ludowej. Najpierw zatrzymali się w Szwajcarii. Następnie udali się do Argentyny i w 1950 roku Ileana z dziećmi wyjechała do Stanów Zjednoczonych, gdzie po sprzedaży swych klejnotów kupiła dom w Newton, Massachusetts.
Lata od 1950 do 1961 spędziła wygłaszając prelekcje antykomunistyczne oraz pracując z Rumuńskim Kościołem Prawosławnym w Stanach Zjednoczonych. Napisała także dwie książki: Znów żyję, wspomnienia z ubiegłych lat w Rumunii, i Szpital Serca Królowej, opisując powstanie i prowadzenie szpitala. W 1961 roku, księżniczka Ileana wstąpiła do monasteru Opieki Matki Bożej w Bussy en Othe, Francja. Jej drugie małżeństwo skończyło się rozwodem w 1965 roku. Po złożeniu ślubów zakonnych w 1967 roku nadano jej imię zakonne Aleksandra. Księżniczka wróciła do Stanów Zjednoczonych i założyła monaster Przemienienia Pańskiego w Ellwood, Pensylwania, służąc jako jego przełożona do swojej emerytury w 1981 roku. Ileana pozostała w klasztorze do swojej śmierci.
Księżniczka ponownie odwiedziła Rumunię w 1990 roku, w wieku 81 lat, w towarzystwie swojej córki Sandi. W styczniu 1991 roku, wieczorem w przeddzień swych 82. urodzin, Ileana upadła i złamała biodro. W szpitalu księżniczka doznała dwóch ataków serca. Zmarła cztery dni po tym, jak jej fundacja zaplanowała dokonanie rozszerzenia jej klasztoru.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz