Żyliśmy w PRL - u . Wspomnienia
Czerwone Gitary – polski zespół bigbitowy założony w 1965 r. w Gdańsku Wrzeszczu.
Historia
Zespół został założony 3 stycznia 1965 r. w kawiarni „Cristal” w Gdańsku Wrzeszczu przez byłych członków Gdańskiego zespołu Pięciolinie: Bernarda Dornowskiego, Jerzego Kosselę, Krzysztofa Klenczona, Jerzego Skrzypczyka i Henryka Zomerskiego. Zespół zagrał pierwszy koncert 23 stycznia 1965 r.
Pod koniec 1965 r. odszedł Henryk Zomerski, a jego miejsce zajął Seweryn Krajewski. Na pierwszych plakatach i zdjęciach zespołu nie ma sylwetek i nazwisk Seweryna Krajewskiego i Jerzego Skrzypczyka, ponieważ ujawnienie faktu występowania w tzw. zespole big-bitowym było w owym czasie równoznaczne ze skreśleniem obu z listy uczniów szkoły muzycznej. Dla bezpieczeństwa obaj muzycy występowali pod pseudonimami: Krajewski jako Robert Marczak, a Skrzypczyk jako Jerzy Geret. Swoje największe sukcesy zespół osiągnął w pierwszych pięciu latach istnienia. W 1966 r. grupa wydała swój debiutancki album To właśnie my, który sprzedano w liczbie 160 tys. egzemplarzy. W marcu 1967 r. zespół opuścił współzałożyciel i pierwszy lider Jerzy Kossela. W maju 1967 r. zespół nagrał swoją drugą płytę długogrającą pt. Czerwone Gitary 2, sprzedaną w rekordowej liczbie 240 tys. sztuk. W tym samym roku Krajewski otrzymał na Festiwalu w Opolu Nagrodę Polskiej Federacji Jazzowej za debiut kompozytorski. W 1968 r. ukazał się kolejny album Czerwone Gitary 3 (sprzedaż 220 tys. egzemplarzy), a zespół zdobył pierwsze wyróżnienie w Opolu za „Takie ładne oczy”. W styczniu 1969 r. grupa otrzymała trofeum „MIDEM” w Cannes we Francji, przyznawane za największą liczbę sprzedanych płyt w kraju, z którego pochodzi wykonawca. Takie samo trofeum otrzymał wtedy zespół „The Beatles”. Czasopismo „Billboard” przyznało grupie specjalną nagrodę dla najpopularniejszego zespołu. W czerwcu – główna nagroda na Festiwalu w Opolu za piosenkę „Biały krzyż”. Piosenkę tę wykonali również na III Festiwalu Piosenki Żołnierskiej. W 1970 roku z grupy odszedł ówczesny lider, Krzysztof Klenczon.
W 1970 został nagrany longplay Na fujarce, uznawany przez niektórych krytyków muzycznych za najlepszy w historii zespołu. W 1971 r. ukazał się kolejny długogrający album Spokój serca – najbardziej zróżnicowany stylistycznie (kolejna Złota Płyta). Na IX KFPP w Opolu piosenka „Płoną góry, płoną lasy” spotkała się z gorącym przyjęciem publiczności. Czerwone Gitary wróciły na szczyty list przebojów. Grupa koncertowała z sukcesami m.in. w NRD i ZSRR. W 1974 r. zespół nagrał album Rytm Ziemi. W 1976 ukazała się płyta świąteczna, Dzień jeden w roku, a rok później Port piratów – ostatnia płyta z materiałem studyjnym w latach 70. Zespół występował na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze.
W latach 80. zespół zniknął z polskiej estrady na kilkanaście lat. W tym czasie grał w USA oraz w ZSRR i NRD.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz