Po przeniesieniu wielkiego księcia Mikołaja Mikołajewicza na stanowisko namiestnika Kaukazu w 1915 roku, Daniłow został de facto zmuszony do opuszczenia dotychczas piastowanego stanowiska.
W latach 1915–1916 dowodził XXV Korpusem Armijnym, a w latach 1916–1917 pełnił funkcję szefa sztabu Frontu Północnego.
W kwietniu 1917 roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy 5. Armii. Próbował na wszelkie sposoby utrzymać porządek i przeciwdziałać destrukcyjnym procesom rewolucyjnym, które zaczęły rozkładać armię, lecz jego działania nie przyniosły oczekiwanych rezultatów.
Podczas letniej ofensywy 1917 roku jego 5. Armia przeprowadziła natarcie, które ostatecznie zakończyło się niepowodzeniem – po zdobyciu pierwszej linii okopów wroga żołnierze odmówili dalszego ataku i powrócili na wcześniejsze pozycje.
We wrześniu 1917 roku został przeniesiony do rezerwy przy sztabie Piotrogrodzkiego Okręgu Wojskowego.
Po rewolucji październikowej służył w Armii Czerwonej i kierował grupą ekspertów wojskowych sowieckiej delegacji podczas rozmów pokojowych z Państwami Centralnymi w Brześciu.
Był zdecydowanym przeciwnikiem zawarcia pokoju z Niemcami. Po powrocie wszedł w skład Komisji Wojskowych Specjalistów, opracowującej plan reorganizacji dowództwa Armii Czerwonej.
25 marca 1918 roku złożył rezygnację i wyjechał na Ukrainę, skąd przedostał się na tereny kontrolowane przez antybolszewickie siły generała Denikina, wstępując następnie do Armii Ochotniczej.
Jesienią 1920 roku objął stanowisko zastępcy szefa wydziału wojskowego Armii Rosyjskiej generała Wrangla na Krymie.
Po upadku „białego” południa Rosji udał się na emigrację – najpierw do Konstantynopola, a później do Paryża.
Zmarł 3 lutego 1937 roku w Boulogne-Billancourt we Francji, w wieku 70 lat.
Był autorem licznych prac wojskowo-historycznych dotyczących udziału armii rosyjskiej w Wielkiej Wojnie oraz biografii wielkiego księcia Mikołaja Mikołajewicza Romanowa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz