12 lutego 1863 roku w czasie Powstania Styczniowego miała miejsce bitwa pod Świętym Krzyżem w województwie świętokrzyskim.
Liczące 1000 ludzi wojska powstańcze pod dowództwem generała Mariana Langiewicza (grafika) starły się z liczącymi 200 żołnierzy więcej wojskami Imperium Rosyjskiego, na czele których stał generał Ksawery Czengiera.
Trwająca pięć godzin batalia, mimo początkowego zaskoczenia ze strony Rosjan zakończyła się zwycięstwem wojsk Langiewicza.
Straty rosyjskie, określane jako spore lub wielkie nie są znane. Straty polskie miały wynosić 18 żołnierzy.
Liczące 1000 ludzi wojska powstańcze pod dowództwem generała Mariana Langiewicza (grafika) starły się z liczącymi 200 żołnierzy więcej wojskami Imperium Rosyjskiego, na czele których stał generał Ksawery Czengiera.
Trwająca pięć godzin batalia, mimo początkowego zaskoczenia ze strony Rosjan zakończyła się zwycięstwem wojsk Langiewicza.
Straty rosyjskie, określane jako spore lub wielkie nie są znane. Straty polskie miały wynosić 18 żołnierzy.
Opis bitwy znadujemy w "Pamiętnikach Władysława Zapałowskiego (Płomienia) z roku 1863-1870".
"Od strony Słupi - gdyż tylko stąd był możliwy napad usypano baterię i postawiono dwie armaty drewniane, na sposób tych, jakimi posługiwał się generał Bem w czasie powstania Węgrów. Śmiano się z tych armat, jednak jak wkrótce się pokaże, wielką oddały usługę. Nasi rozrzuceni po lesie i krzakach w tyralierkę, mężnie stawiali czoło, a gdy nieprzyjaciel podsuwał się coraz bliżej, Langiewicz kazał dać ognia z owych drewnianych armat. Nieprzyjaciel zdumiony stanął nie spodziewając się zastać armat, obrzucony gradem kul i natarczywością kosynierów zaczął się cofać" /Boguś
"Od strony Słupi - gdyż tylko stąd był możliwy napad usypano baterię i postawiono dwie armaty drewniane, na sposób tych, jakimi posługiwał się generał Bem w czasie powstania Węgrów. Śmiano się z tych armat, jednak jak wkrótce się pokaże, wielką oddały usługę. Nasi rozrzuceni po lesie i krzakach w tyralierkę, mężnie stawiali czoło, a gdy nieprzyjaciel podsuwał się coraz bliżej, Langiewicz kazał dać ognia z owych drewnianych armat. Nieprzyjaciel zdumiony stanął nie spodziewając się zastać armat, obrzucony gradem kul i natarczywością kosynierów zaczął się cofać" /Boguś
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz