128 lat temu, 31 marca 1892 roku urodził się w Szczercu pod Lwowem Stanisław Maczek, generał broni Wojska Polskiego.
Stanisław Maczek studiował filozofię na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W czasie I wojny światowej powołany do armii austro-węgierskiej. Walczył na froncie rosyjskim, w Karpatach oraz na froncie włoskim w Alpach. W 1918 roku zdezerterował, a następnie wstąpił w Krośnie do Wojska Polskiego.
W okresie budowy państwa polskiego otrzymał przydział do 4. Dywizji Piechoty, w której został dowódcą tzw. kompanii lotnej. Wraz ze swymi żołnierzami walczył z Ukraińcami o Drohobycz i Stanisławów. W październiku 1938 roku płk Stanisław Maczek objął dowództwo nad stacjonującą w Bielsku 10. Brygadą Kawalerii – jednostką motorową będącą zalążkiem polskich sił pancernych.
Na początku wojny w 1939 roku przed płk. Maczkiem stanęło zadanie opóźniania Niemców atakujących od strony Słowacji
10. Brygada Kawalerii jako szybki obwód Armii Kraków walczyła z powodzeniem m.in. pod Jordanowem i Mszaną Dolną. Po agresji Sowietów na Polskę jednostkę skierowano na Węgry.
Stanisław Maczek trafił do Francji, gdzie został awansowany na stopień generała. Po kapitulacji Francji trafił do Wielkiej Brytanii, gdzie powierzono organizację 1. Dywizji Pancernej. Jednostka ta przeszła do historii dzięki bohaterskim walkom w Normandii w 1944 roku. Polscy żołnierze zamknęli w okrążeniu Niemców pod Falaise, a następnie walczyli w Belgii i Holandii, kończąc swój marsz bojowy w Wilhelmshaven w Niemczech.
Generał Maczek po wojnie pozostał w Wielkiej Brytanii. Komunistyczne władze w Polsce pozbawiły go obywatelstwa. Pozostawiony sam sobie, bez uprawnień do emerytury pracował m.in. jako barman.
W 1992 roku został odznaczony Orderem Orła Białego. Za swój wkład w wyzwolenie Bredy nadano mu honorowe obywatelstwo Holandii. Zmarł w 1994 roku w Edynburgu. Został pochowany obok swoich żołnierzy na cmentarzu w Bredzie.
fot. gen. Stanisław Maczek oraz słowa generała wyryte na warszawskim pomniku 1. Dywizji Pancernej (źródło Wikimedia Commons)
Stanisław Maczek studiował filozofię na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W czasie I wojny światowej powołany do armii austro-węgierskiej. Walczył na froncie rosyjskim, w Karpatach oraz na froncie włoskim w Alpach. W 1918 roku zdezerterował, a następnie wstąpił w Krośnie do Wojska Polskiego.
W okresie budowy państwa polskiego otrzymał przydział do 4. Dywizji Piechoty, w której został dowódcą tzw. kompanii lotnej. Wraz ze swymi żołnierzami walczył z Ukraińcami o Drohobycz i Stanisławów. W październiku 1938 roku płk Stanisław Maczek objął dowództwo nad stacjonującą w Bielsku 10. Brygadą Kawalerii – jednostką motorową będącą zalążkiem polskich sił pancernych.
Na początku wojny w 1939 roku przed płk. Maczkiem stanęło zadanie opóźniania Niemców atakujących od strony Słowacji
10. Brygada Kawalerii jako szybki obwód Armii Kraków walczyła z powodzeniem m.in. pod Jordanowem i Mszaną Dolną. Po agresji Sowietów na Polskę jednostkę skierowano na Węgry.
Stanisław Maczek trafił do Francji, gdzie został awansowany na stopień generała. Po kapitulacji Francji trafił do Wielkiej Brytanii, gdzie powierzono organizację 1. Dywizji Pancernej. Jednostka ta przeszła do historii dzięki bohaterskim walkom w Normandii w 1944 roku. Polscy żołnierze zamknęli w okrążeniu Niemców pod Falaise, a następnie walczyli w Belgii i Holandii, kończąc swój marsz bojowy w Wilhelmshaven w Niemczech.
Generał Maczek po wojnie pozostał w Wielkiej Brytanii. Komunistyczne władze w Polsce pozbawiły go obywatelstwa. Pozostawiony sam sobie, bez uprawnień do emerytury pracował m.in. jako barman.
W 1992 roku został odznaczony Orderem Orła Białego. Za swój wkład w wyzwolenie Bredy nadano mu honorowe obywatelstwo Holandii. Zmarł w 1994 roku w Edynburgu. Został pochowany obok swoich żołnierzy na cmentarzu w Bredzie.
fot. gen. Stanisław Maczek oraz słowa generała wyryte na warszawskim pomniku 1. Dywizji Pancernej (źródło Wikimedia Commons)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz