25.03.1602 r.
Wojna polsko-szwedzka o Inflanty: wojska polskie rozpoczęły oblężenie Fellina.
W latach 1600-1611 toczyła się wojna pomiędzy Rzeczpospolitą Obojga Narodów a Królestwem Szwecji, która została zapoczątkowana przez spór o ziemie dawnego zakonu kawalerów mieczowych. Król Zygmunt III Waza, oprócz przyłączenia Estonii i Inflant do naszego państwa, chciał także pozyskać koronę szwedzką. W ciągu wieloletnich zmagań żołnierze Rzeczypospolitej wykazali się wieloma sukcesami, czym rozsławili rzemiosło wojenne polsko-litewskiego państwa.
Najbardziej znamienitym przykładem polskiego oręża była oczywiście husaria i jeden z jej „firmowych” bojów, czyli bitwa pod Kircholmem w 1605 roku. Podczas kircholmskiej batalii nasza najcięższa jazda zmiażdżyła przeważające siły szwedzkie i odniosła spektakularny sukces. Nie było to jednak jedyne zwycięstwo, które odnieśliśmy podczas tej wojny. Wiktoria na polach kircholmskich była poprzedzona wieloma innymi zwycięstwami nie tylko w otwartym polu, ale także podczas oblężeń.
Na czele swych wojsk Jan Zamoyski wkroczył do Inflant, gdzie próbowano rozbić szwedzką armię w polu. Niestety nie udało się dopaść Szwedów i zniszczyć ich armii w walnej bitwie, ale nie zaprzestano działań i przerzucono się na obleganie nieprzyjacielskich twierdz. Zdobyto m.in. Wolmar pod koniec 1601 roku, ale na skutek dezercji i głodu armia Zamoyskiego skurczyła się znacznie. Hetman ruszył ze swoim wojskiem dopiero na wiosnę 1602 roku.
Twierdza Fellin stała się pierwszym celem dla Zamoyskiego. 25 marca 1602 roku nad twierdzą zamknął się krąg oblężenia, jednak dopóki nie przybyły ciężkie działa, ograniczono się tylko i wyłącznie do blokowania garnizonu. Dopiero 19 kwietnia przybyła artyleria i rozpoczęło się prawdziwe oblężenie. Gdy wyłomy w murach miasta stały się wystarczająco duże, polskie oddziały ruszyły do szturmu 4 maja. Wkrótce miasto zostało opanowane, a Szwedzi wycofali się do zamku, gdzie kontynuowali obronę. Kolejny szturm rozpoczął się 16 maja. Na skutek zażartych walk wielu żołnierzy straciło życie i konieczne było wycofanie się. Następnego dnia atak miał zostać ponowiony, ale załoga twierdzy skapitulowała. Jedynie garstka Finów służących w szwedzkiej armii nie pogodziła się z klęską i postanowiła wysadzić się w powietrze.
Zamoyski opanował twierdzę i zostawił w niej załogę, a z pozostałym wojskiem ruszył na Biały Kamień, który także został przez niego opanowany. W późniejszym czasie zrezygnował jednak z dowodzenia, a jego miejsce zajął Jan Karol Chodkiewicz, który w 1605 roku odniósł wspaniałe zwycięstwo pod Kircholmem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz