AZ ISTEN CSENDJE
2024-03-30 - Nagyszombat
A nagyszombat az év legcsendesebb napja. Nincs érvelés, okoskodás, vitatkozás a farizeusokkal. Kezdődik a CSEND. Jézus holtan fekszik a sziklasírban, amelynek bejáratát hatalmas kő zárja el. A kő megpecsételi a csendet... Mozdíthatatlanul nehezedik mindenre, ami megtörné e titokzatos csendet... Isten csendjét. Isten hallgatásának csendjét. Isten nyugalmának csendjét. A beteljesülni készülő isteni terv csendjét. A kő megpecsételi a csendet. A sötétség nyomasztó csendjét. A reményvesztettség csendjét. Az emberi gonoszság pillanatnyi győzelmének csendjét. A félelem csendjét. Az emberi megdöbbenés és értetlenség csendjét. A várakozás feszült csendjét. A virrasztás csendjét.
Ebben a csendben mit élhettek át a tanítványok? Mi zajlik bennük? Az életükért reszketve BUJKÁLNAK. (Minden bizonnyal külön-külön.) Félnek, ki tudja, mit hoz a bosszú, nincs-e parancsba adva, hogy mindenkit meg kell ölni, aki a Názáretivel kapcsolatban állt. És közben GONDOLKOZNAK. A keresztre feszítés utáni szombat a megrendült, félelemmel teli tanítványoknak lehetőség az átgondolásra: mi, miért, és hogyan történt. Végképp LE KELL SZÁMOLNIUK a Messiás által vezetett dicsőséges Izrael álmával és az évszázadok során az Isten országáról kialakult képpel. Ezekben az órákban válhat nyilvánvalóvá számukra, hogy ha hűek akarnak maradni Mesterükhöz, akkor NEM SZÁMÍTHATNAK békés, tisztes öregkorra. Mesterük, Jézus, akihez szegődtek, akiért lelkesedtek, megcsúfolva, keresztre feszítve szenvedett tegnap.
És MI minek tekinthetjük a csendet ebben a pörgős világban, ahol annak van értéke, ami zajlik, ami kézzel fogható. Nem üresjárat a csend. A KINYILATKOZTATÁS része. Nemcsak az a kinyilatkoztatás, amikor az Isten beszél, hanem az is, amikor az Isten CSENDBEN van. (Ahogy nemcsak az az imádság, amikor beszélünk, hanem az is az imádság része, amikor csendben vagyunk). Ebben a csendben van lehetősége megszólalni Istennek, és ebben a csendben szembe tudunk nézni magunkkal. Lehetőséget adni, hogy TALÁLKOZZAK saját magammal. Ránézzek magamra, LÁSSAM magamat, az életemet. A csend Isten megszólalásának része. Az Isten akkor is tud beszélni és érinteni, ha nem beszél. Sőt, talán éppen ekkor történnek az igazán FONTOS dolgok.
Mára minden lecsendesült. Az emberek hazamentek otthonaikba, nyilván beszélgettek a történtekről. A FŐPAPOK lelkében ott rág a rossz lelkiismeret férge, félnek a halott Messiástól is, nevetséges próbálkozással akarják visszatartani a visszatarthatatlant, az ÉLETET, a Feltámadást. Pecsét és őrség? Mit ér az, amikor az ÉLŐ Isten CSELEKSZIK? Próbáld visszatartani a csírázó mag elképesztő erejét, a kibomlani kész bimbó nyílni vágyását! Próbáld megfékezni a száguldó vihart vagy a folyó zuhanó árját!
Miről gondolkodhattak a tanítványok? ESZÜKBE JUTOTT, hogy mit tanított a mesterük a megtérésről, az új emberről, a mindent adásról, az önfeláldozásról, a szeretetről, Isten Országáról? Csak a legcsendesebb szemlélődésben fogják az apostolok látni, hogyan áll össze a kép. Jézus előre elmondott mindent, hogy mi fog vele történni, beleértve a feltámadást is. Jézus teljesen NYÍLTAN beszélt nekik, és most MÉGSEM FOGJÁK FÖL, mi történt. Számukra ebben a pillanatban nem létezett a feltámadás, csak a szenvedés és a halál. Pedig nekik most azon kellett volna tanakodni, HOGYAN HENGERÍTSÉK EL a követ. A kő az emberi gondolkodás materiális eleme, anyaga. Igen, nagy a kő, nehéz tőle gondolkodni. Nem tudják, hogy most el van hengerítve a bejárat elől, egy pillanatra, azaz örökre ÁTJÁRHATÓ a két dimenzió, az élet és a halál. Nincs ott a nagy és súlyos logikai, ismeretelméleti és ontológiai akadály. Előtte feleslegesen problémáztak volna azon, hogy ki fogja elhengeríteni a követ a sír elől!
Isten CSENDJÉBEN titokzatos módon új születés, ÚJJÁSZÜLETÉS, új élet, feltámadás rejlik. E hallgatásból REMÉNY születik az ember számára. Ebből a hallgatásból születik meg a feltámadás... Isten megszólal és Jézus feltámasztása által megtöri a csendet. A kő megmozdul, s ezzel megszabadulunk félelmeink félelmetes pecsétjétől. BELÉPHETÜNK tehát a sírba, az úgymond ismeretlenbe, és halljuk a felszólítást – immáron sokadszor az evangéliumban: NE FÉLJETEK! A kő nem azért került el a sír bejáratától, hogy Jézus előjöhessen, hiszen neki nem akadály a zárt ajtón belépés sem, hanem hogy a tanítványok BEMEHESSENEK oda. Az ember számára létezik az elhengeríthetetlen nehéz kő, amely végleg lezárja reményét. Isten számára azonban NINCS LEHETETLEN: az Ő számára a sírkő nem végleges pecsét az életen.
Miről gondolkodom ÉN ezen a napon? Nekünk 2000 év távlatából könnyebb dolgunk van. Mit teszek ÉN a szombat csendjében? GONDOLKODOM-E az igazságról? Átgondolom, hogy mit jelent: az Isten kiüresítette magát értem? El tudom-e fogadni, hogy van olyan titok, amit nem fejthetek meg ész-érvekkel, saját emberi erőfeszítéssel? Megértem-e, hogy semmi nem tud elválasztani Jézus szeretetétől? Még bizonytalanságom, botladozásom, saját kétségeim se…
Mit jelent számomra önmagam odaadása? Rádöbbenek-e, hogy csak a szeretetben való odaadásnak van ÉRTELME? Megújítom-e a szövetséget? Átalakul-e a gondolkodásom? MEGTÉREK-E újra és újra? Megtapasztalom-e az új élet ÖRÖMÉT? Minden az Ő ajándékozó szeretete által jut el hozzám: a pohár víz, amit megiszom, a levegő, amit belélegzek. Tőle van az erő és a tehetség, amellyel munkámat végzem. Ingyenes a kegyelem is, amely szüntelenül az ÖRÖK ÉLET felé vonz. De ahhoz, hogy a legnagyobb ajándékot, Isten szeretet-személyét befogadhassam, nekem is egészen ÁT KELL ADNOM ÖNMAGAM.
Úr Jézus, a mai nap csendje segít, hogy szívemben szemléljem és átgondoljam azokat a dolgokat, amiket tanítottál és elém éltél megtestesülésed idején. A sírban nyugvásba nem lehet belenyugodni. A halálba, a végpusztulásba nem lehet belenyugodni. Tudom, hogy a látszólagos vereség valójában az Élet győzelme. Add kegyelmedet, hogy ne féljek odaadni magam, tegyél alkalmassá feltámadásod örömének hirdetésére! Ámen.
CISZA BOGA30.03.2024 - Święta SobotaDobra sobota to najcichszy dzień w roku. Nie ma rozumowania, rozumowania, kłótni z faryzeuszami. i zaczyna się CISZA. Jezus leży martwy w skalnym grobie, którego wejście blokuje ogromny kamień. Kamień przypieczętuje ciszę... Wszystko, co mogłoby przerwać tę zagadkową ciszę, waży się nie do ruszenia... Cisza Boga. Cisza Boża cisza. Cisza reszty Boga. Cisza boskiego planu, który ma się spełnić. Kamień przypieczętuje ciszę. Przytłaczająca cisza ciemności. Cisza rozpaczy. Cisza chwilowego zwycięstwa ludzkiego zła. Cisza strachu. Cisza ludzkiego zdumienia i zamętu. Napięta cisza oczekiwania. Cisza czuwania.Czego uczniowie mogliby doświadczyć w tej ciszy? Co się w nich dzieje? CHOWAJĄ się, drżąc o swoje życie. (Oczywiście oddzielnie. ) Boją się, kto wie, co przyniesie zemsta, czy nie ma rozkazu, żeby każdy, kto miał kontakt z Nazaretem musi zostać zabity. A tymczasem MYŚLĄ. Sobota po ukrzyżowaniu dała przestraszonym i przestraszonym uczniom szansę na zastanowienie się: co, dlaczego i jak to się stało. Wreszcie MUSI ODLICZYĆ wspaniały sen Izraela prowadzony przez Mesjasza i obraz Królestwa Bożego na przestrzeni wieków. W tych godzinach może być dla nich jasne, że jeśli chcą pozostać wierni swojemu Mistrzowi, NIE MOGĄ LICZYĆ na spokojną i przyzwoitą starość. Ich Mistrz, Jezus, któremu się pokłonili, za którego byli entuzjastycznie, cierpiał wczoraj naśmiewanie i ukrzyżowanie.I co MY możemy uznać za milczenie w tym pędzącym świecie, gdzie jest wartość tego, co się dzieje, co jest namacalne. Milczenie to nie bezczynność. CZĘŚĆ OBJAWIENIA. Objawienie to nie tylko wtedy, gdy Bóg mówi, ale także wtedy, gdy Bóg milczy. (Jako, że modlitwa nie jest tylko wtedy, gdy mówimy, ale jest także częścią modlitwy, gdy milczymy). W tej ciszy Bóg ma okazję przemówić, a w tej ciszy możemy zmierzyć się ze sobą. Umożliwia mi SPOTKANIE samego siebie. Spójrz na mnie, ZOBACZ mnie, moje życie. Milczenie jest częścią przemówienia Boga. Bóg potrafi mówić i dotykać nawet gdy nie mówi. W rzeczywistości może właśnie wtedy dzieją się naprawdę WAŻNE rzeczy.Na dzisiaj wszystko jest spokojnie. Ludzie poszli do domu, oczywiście rozmawiali o tym, co się stało. Robak nieczystego sumienia czai się w duszach WYSOKICH KAPŁANÓW, boją się martwego Mesjasza, chcą wstrzymać niepohamowane, ŻYCIE, Zmartwychwstanie przez niedorzeczną próbę. Foka i Straż? Co to znaczy, gdy ŻYWY Bóg DZIAŁA? Spróbuj opanować niesamowitą moc kiełkującego nasiona, pragnienie pąka, który jest gotowy do upadku! Spróbuj powstrzymać pędzącą burzę lub rzekę!O czym myśleli uczniowie? CZY PAMIĘTALI, czego nauczył ich pan o skrucie, nowym człowieku, dawaniu wszystkiego, poświęcaniu siebie, miłości, Królestwie Bożym? Tylko w najcichszej obserwacji apostołowie zobaczą, jak obraz się łączy. Jezus przepowiedział wszystko, co się z nim stanie, łącznie z zmartwychwstaniem. Jezus przemówił do nich całkowicie OTWARCIE, a teraz NADAL NIE ZDAJĄ ZOB Dla nich w tym momencie nie było zmartwychwstania, tylko cierpienie i śmierć. Ale teraz powinni byli dyskutować, JAK ZWIĄĆ kamień. Kamień jest materialnym elementem i materiałem ludzkiego myślenia. Tak, kamień jest duży, trudno myśleć. Oni nie wiedzą, że teraz dwa wymiary, życie i śmierć, można PRZEMIENIĆ od wejścia, na chwilę, czyli na zawsze. Nie ma tam dużej i poważnej przeszkody logicznej, poznawczej i ontologicznej. Wcześniej mieliby niepotrzebne problemy kto rzuci kamień przed grobowcem!W CISZY Boga nowe narodziny, PONOWNE NARODZENIE, nowe życie, zmartwychwstanie w tajemniczy sposób. Ta cisza daje człowiekowi NADZIEJĘ. Zmartwychwstanie rodzi się w tej ciszy... Bóg przemówi i przerwie milczenie poprzez wskrzeszanie Jezusa. Kamień się porusza i tym samym pozbywamy się strasznej pieczęci naszych lęków. A więc MOŻEMY WEJŚĆ do grobu, tzw. nieznanego, i usłyszeć wykrzyknik - już wiele razy w Ewangelii: NIE BÓJ SIĘ! Kamień nie został uniknięty od wejścia do grobu, aby Jezus mógł wyjść, ponieważ nie przeszkodą jest dla niego wejście zamkniętymi drzwiami, lecz dla uczniów, aby tam WEJŚLI. Dla człowieka istnieje niezniszczalny ciężki kamień, który zamyka jego nadzieję na dobre. Jednak dla Boga NIC nie jest NIEMOŻLIWE: dla Niego nagrobek nie jest ostateczną pieczęcią życia.Co ja myślę o tym dniu? Mamy łatwiejszą pracę od siebie 2000 lat. Co robię w ciszy soboty? Czy MYŚLĘ o prawdzie? Zastanawiam się, co to znaczy: „Bóg się dla mnie opróżnił? ” Czy mogę pogodzić się z tym, że istnieje sekret, którego nie mogę rozwiązać rozsądkiem lub własnym ludzkim wysiłkiem? Czy rozumiem, że nic nie może oddzielić Cię od miłości Jezusa? Nawet moje niepewności, potknięcia, moje własne wątpliwości...Co dla mnie znaczy samooddanie? Czy zdawają sobie sprawę, że tylko oddanie w miłości ma SENS? Czy odnowię przymierze? Czy moje nastawienie się zmieni? CZY KIEDYŚ TO ZROBIĘ jeszcze raz? Czy doświadczę RADOŚCI z nowego życia? Wszystko przychodzi do mnie poprzez Jego dającą miłość: szklanka wody, którą piję, powietrze, którym oddycham. Ma siłę i talent z jakimi wykonuję swoją pracę. Wolna jest też łaska, która nieustannie przyciąga Cię do ŻYCIA WIECZNEGO. Ale aby otrzymać największy dar Bożej miłości, MUSZĘ ODDAĆ SIEBIE.Panie Jezu, dzisiejsza cisza pomaga mi rozważać i rozważać w sercu rzeczy, których uczyłeś i przeżyłeś przede mną w czasie Twojego wcielenia. Nie można spoczywać w grobie. Nie możesz się uspokoić po śmierci lub zagładzie. Wiem, że widoczna porażka jest w rzeczywistości zwycięstwem Życia. Daj mi swoją łaskę, abym nie bał się oddać siebie, spraw, bym mógł ogłosić radość Twojego zmartwychwstania! Amen.Ukryj tłumaczenieOceń to tłumaczenie
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz