ORP " Groźny" 351

ORP " Groźny" 351
Był moim domem przez kilka lat.

niedziela, 28 stycznia 2018

Przedsiębiorstwo Holocaust

Przedsiębiorstwo Holocaust

Fragmenty książki Normana Finkelsteina „Przedsiębiorstwo Holocaust” : Oszuści, handlarze i historia ” Zdaniem znanego izraelskiego pisarza Boasa Evrona tzw. świadomość holokaustu jest niczym innym jak „oficjalną, propagandowa indoktrynacją oraz produkcją sloganów i fałszywego wizerunku świata”, a jej prawdziwym celem „wcale nie jest zrozumienie przeszłości, lecz manipulowanie teraźniejszością”. Hitlerowski holokaust jako taki nie służy żadnym konkretnym celom politycznym. Może on zarówno motywować do sprzeciwu, jak i do poparcia izraelskiej polityki. Kiedy się jednak spojrzy nań przez pryzmat ideologiczny, to, według Evrona, „pamięć hitlerowskiej zagłady staje się potężnym orężem w rękach izraelskich przywódców i żydowskiej diaspory”. Hitlerowski holokaust– wydarzenie historyczne przeobraża się w holokaust — ideologię. Postawę tak pojmowanego holokaustu stanowią dwa centralne dogmaty: (1) Holokaust jest absolutnie wyjątkowym wydarzeniem historycznym; (2) Holokaust stanowi kulminacyjny punkt irracjonalnej, odwiecznej nienawiści gojów wobec Żydów. Żaden z tych dogmatów nie zaistniał w publicznej dyskusji przed wojną sześciodniową w 1967 r. I chociaż stały się one tematami przewodnimi literatury holokaustu, to jednak nie zaistniały również w żadnej poważnej pracy naukowej na temat hitlerowskiego holokaustu. Z drugiej zaś strony, obydwa dogmaty zasadniczo splatają się z judaizmem i syjonizmem. Hitlerowski holokaust nie był po II wojnie światowej uważany za wydarzenie wyjątkowe ani dla Żydów, ani tym bardziej w aspekcie historycznym, chociaż amerykańskie organizacje żydowskie zadały sobie wiele trudu, by postrzegać go w szerokim kontekście. Ale po wojnie sześciodniowej uległo to radykalnej zmianie. ”


Antypolonizm na miarę 65 mld dolarów:
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=t7wx069Zqwc]
Żydzi oskarżają Polaków o eksterminację, o współudział w tzw.”holokauście”. W prasie światowej, przez nich kontrolowanej, ukazuje się mnóstwo wywiadów, wspomnień, relacji, z których wynika, że Polacy to zbrodniarze zasługujący na potępienie. Jest to propagandowa ofensywa „przedsiębiorstwa holokaust” ( cyt. za Normanem Finkelsteinem ). Dziś Żydzi nie mają pretensji do Niemców, co najwyżej do Hitlera i jego partii, więc całością winy obarczają
społeczeństwo polskie, naród, który był przez Niemców skazany na zagładę, tak jak Żydzi. Pamiętamy, że walka z Polakami trwała bez przerwy od 1.IX.1939 roku, że Oświęcim zbudowano dla Polaków, a nie Żydów. Eksterminacja Żydów rozpoczęła się dopiero po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 roku, a właściwie dopiero od grudnia 1941 roku, po wypowiedzeniu wojny przez Niemców Ameryce. Do tego czasu los Żydów europejskich jeszcze się ważył, gdy tymczasem los Polaków był
już przesądzony. Polski ruch podziemny ogarnął cały kraj, cały naród przystąpił do samoobrony, zarówno pod okupacją niemiecką, jak i pod okupacją sowiecką. Żydzi pod okupacją niemiecką byli bierni, nie pracowali w podziemiu poza nielicznymi wyjątkami. Na posiedzeniu rządu R.P. w dn. 26.IV.1940r. gen Władysław Sikorski powiedział: „Gorzej jest z Żydami, których 80% uchyla się od służby (…) Fakt, że około 12.000 Żydów uchyla się od służby w wojsku polskim, mówi sam za siebie”… (Studium Polski Podziemnej. Protokół z posiedzenia R.M. Nr 2215).
[dailymotion id=x9rtkg]
Polska była jedynym krajem, gdzie za udzielenie najmniejszej pomocy Żydowi groziła kara śmierci, jako kara jedyna. Wysiłek społeczności polskiej na rzecz ratowania Żydów
można ocenić dopiero wtedy, jeśli uwzględni się milion polskich ofiar, które złożyliśmy w akcji ratowania Żydów, w akcji prowadzonej w warunkach biologicznej eksterminacji własnego narodu. Nie była to akcja ani efektowna, ani bezpieczna, przede wszystkim dlatego, że największe zagrożenie istniało nie ze strony Niemców, czy marginesu polskiego, ale z racji istnienia szerokiego nurtu kolaborującego z hitlerowcami w samej społeczności żydowskiej.
Ta część historii pomijana jest konsekwentnie milczeniem, jest jakby osnuta mgłą potężnej tajemnicy. Istniało przecież żydowskie Gestapo, występujące pod różnymi kryptonimami. W getcie warszawskim była to osławiona „trzynastka”. Ich głównym zadaniem była walka z własnym społeczeństwem. Niemcy prowadzili sprytną politykę „dziel i rządź”, posługując się głównie kolaborantami. A tych niestety nie brakowało w Judenratach, w Policji Porządkowej.
L. Hirszfeld. Historia jednego życia. 1946 r. str.258:
„Służba porządkowa rekrutowała się na ogół z inteligencji. Była potworna. W jej skład wchodziła przeważnie młodzież z warstwy zamożnej (…) Zarażali się duchem gestapo.”
W. Szpilman. Śmierć miasta. 1946 r. str. 82:
„Policja żydowska miała bardzo złą opinię jeszcze przed wysiedleniem. W przeciwieństwie do policji polskiej, która nie brała udziału w łapankach do obozu pracy, policja żydowska parała się tą ohydną robotą. Wyróżniała się również straszliwą korupcją i demoralizacją. Dno podłości osiągnęła jednak dopiero podczas wysiedlania (…)
Niektórzy uważają, że każde społeczeństwo ma taką policję, na jaką zasługuje. A za zło – za dopomożenie okupantowi przy wymordowywaniu 300.000 Żydów – należy winić całe społeczeństwo, nie tylko policję, która jest odzwierciedleniem społeczeństwa (…)
A życie w getcie? Podczas, gdy dziennie umierało z głodu 5000 ludzi, inni bawili się w najlepsze.
„…Po tamtej stronie mówią, że „bawi się jak w getcie”. Getto tańczy. Mnoży się bezustannie ilość nowych, nocnych lokali…”- E. Ringelblum „Kronika” Luty 1941 r.
„Przekupione warty żandarmskie „ślepły” po prostu w umówionych godzinach i wówczas pod ich nosem i cichym patronatem wjeżdżały przez bramę getta całe kolumny wozów załadowane żwynością, drogimi napojami, najwykwintniejszymi przysmakami, tytoniem wiezionym prosto z Grecji, czy francuską galanterią i kosmetykami.” – W. Szpilman „Śmierć miasta” str. 70
„Wystawę tego przemytu podziwiałem codziennie w „Nowoczesnej”. Tam się schodzili bogacze, obwieszeni złotem i błyszczący brylantami, tam wymalowane flądry uwodziły przy stolikach zastawionych frykasami dorobkiewiczów wojennych, w takt pękających butelek szampana…” – j.w. str. 71
„Mojej muzyki w „Nowoczesnej”- nikt nie słuchał (…) raz zdarzyło się po prostu, iż jeden z gości zwrócił do mnie przez kelnera z prośbą, abym na chwile grę przerwał, gdyż uniemożliwiam mu sprawdzenie czystości dźwięku złotych dwudziestodolarówek…”
– j.w. str. 8-72
Jednocześnie rosły szeregi żydowskiego gestapo.
„Demoralizacja na ulicy żydowskiej przybrała przerażające formy. Doszło do tego, że gdy spotykają się dwaj Żydzi, to jeden mówi do drugiego: Jeden z nas dwóch na pewno jest na usługach Galei (Gestapo).”- E. Ringelblum: „Kronika” Maj 1941 r.


66 PYTAŃ l ODPOWIEDZI NA TEMAT HOLOCAUSTU
1. Jakie istnieją dowody na to, że naziści uprawiali ludobójstwo i z rozmysłem zamordowali 6 milionów Żydów?
Nie ma żadnych dowodów. Jedynym dowodem są świadectwa osób, które przeżyły obozy koncentracyjne. Świadectwa te są jednak sprzeczne a ponad­to żaden ze świadków nie twierdzi,
że widział gazowanie. Nie ma żadnych dowodów konkretnych; nie było stosów popiołu ani pieców krematoryjnych zdolnych wykonać tego typu pracę, nie było stosów ubrań, mydła z ludzkie­go tłuszczu ani abażurów z ludzkiej skóry. Nie ma żadnych precyzyjnych da­nych ani statystyk demograficznych potwierdzających tezę
o „ludobójstwie”.
2. Czy istnieją dowody na to, że 6 milionów Żydów NIE zostało za­mordowanych przez nazistów?
Dysponujemy licznymi dowodami natury sądowej, analitycznej i po­równawczej, że liczba
6 milionów wymordowanych Żydów jest absur­dalna. Mamy do czynienia z cyfrą zawyżoną
o ok. 1000%.
3. Słynny „łowca nazistów” Szymon Wiesenthal napisał, że „na zie­mi niemieckiej nie było obozów zagłady”?
Tak, w miesięczniku zatytułowanym „Books and Bookmen” z kwiet­nia 1975 roku. Stwierdza również, w tym samym artykule, że „gazowa­nie” Żydów odbywało się wyłącznie w Polsce.
4. Biorąc pod uwagę, że Dachau znajduje się w Niemczech, a Szy­mon Wiesenthal stwierdził, że nie było obozów zagłady na teryto­rium niemieckim, jak wytłumaczyć fakt, iż tysiące byłych żołnie­rzy Amerykańskich Sił Zbrojnych twierdzi coś przeciwnego?
Tysiące żołnierzy amerykańskich po wyzwoleniu obozu w Dachau przez aliantów było tam przywożonych i pokazywano im rzekome „ko­mory gazowe”. Ponadto mass-media przez długi czas rozpowszechnia­ły fałszywą informację, jakoby w Dachau gazowano ludzi.
5. Oświęcim znajduje się jednak w Polsce, a nie w Niemczech. Czy istnieją dowody, że w obozie tym były komory gazowe przeznaczo­ne do zabijania ludzi?
Nie. Swego czasu została wyznaczona nagroda w wysokości 50.000 dolarów,
za dostarczenie tego typu dowodów. Pieniądze zostały złożo­ne w banku, ale nikt nie zgłosił się z konkretnymi dowodami. Zajęty przez Sowietów Oświęcim został po wojnie
w znacznym stopniu prze­budowany, a kostnice obozowe zostały przebudowane w taki sposób, aby przypominały wielkie „komory gazowe”. Obecnie Oświęcim stanowi wielką atrakcję turystyczną.
6. Skoro Oświęcim nie był „obozem zagłady”, jakie było jego praw­dziwe przeznaczenie?
Był to przede wszystkim wielki kompleks przemysłowy Produkowa­no tam kauczuk syntetyczny, a więźniowie służyli jako siła robocza. Pro­dukcja syntetycznego kauczuku odbywała się w czasie II wojny świa­towej również w Stanach Zjednoczonych.
7. Kto stworzył pierwsze obozy koncentracyjne? Gdzie i kiedy zo­stały po raz pierwszy zastosowane?
Prawdopodobnie pierwsze obozy koncentracyjne pojawiły się w świe­cie zachodnim w Stanach Zjednoczonych podczas Wojny o Niepodle­głość. Anglicy internowali wówczas tysiące kolonistów północno-amerykańskich, wielu z nich zmarło w następstwie chorób
i tortur. Przyszły prezydent USA Andrew Jackson i jego brat – który zmarł w takim obo­zie – znajdowali się między tymi nieszczęśnikami. Pod koniec XIX stu­lecia Anglicy stworzyli obozy koncentracyjne w Afryce Południowej.
W czasach wojen burskich w obozach tych umieszczano afrykanerską ludność cywilną, w tym kobiety i dzieci, z podbitych terytoriów burskich. Dziesiątki tysięcy osób zginęły wówczas w obozach południowoafrykań­skich, które były o wiele gorsze od obozów niemieckich w czasie II woj­ny światowej.
8. Czym różniły się niemieckie obozy koncentracyjne od amerykań­skich obozów koncentracyjnych w latach II wojny światowej, w których umieszczani byli Niemcy i Japończycy zamieszkali w Stanach Zjednoczonych?
Oprócz odmiennej nazwy jedyna znacząca różnica polegała na tym, że Niemcy internowali w obozach osoby, które stanowiły pewne zagro­żenie (realne lub domniemane) dla bezpieczeństwa państwa i wojenne­go wysiłku Niemiec, podczas gdy Amerykanie internowali ludzi jedy­nie na podstawie ich przynależności rasowej.
9. Dlaczego Niemcy umieszczali Żydów w obozach koncentracyjnych?
Ponieważ uważali, że Żydzi stanowią bezpośrednie zagrożenie dla suwerenności
i bezpieczeństwa Niemiec, oraz dlatego, że Żydzi stano­wili większość członków wywrotowych organizacji komunistycznych. Jednakże wszyscy, którzy zostali uznani za zagrożenie dla bezpieczeń­stwa państwa narodowo-socjalistycznego (nie tylko Żydzi) ryzykowali internowanie w obozie.
10. Jakie drastyczne środki zastosowało międzynarodowe żydostwo przeciwko Niemcom w 1933 roku?
Wprowadzono międzynarodowy bojkot wszystkich produktów nie­mieckich.
11. Czy prawdą jest, że międzynarodowe kręgi żydowskie „wypowiedziały wojnę Niemcom”?
Tak. Gazety z tego okresu przynosiły na pierwszych stronach osten­tacyjne tytuły: „Światowe Żydostwo wypowiada wojnę Niemcom ” itp.
12. Miało to miejsce zanim zaczęły krążyć pogłoski o „obozach śmierci”,
czy też później?

Około 9 lat wcześniej. Światowe środowiska żydowskie wypowiedzia­ły wojnę Niemcom w 1933 roku.
13. Jaki kraj podczas II wojny światowej zaczął stosować masowe bombardowania skupisk ludności cywilnej?
Wielka Brytania, 11 maja 1940 roku.
14. Ile komór gazowych, służących do eksterminacji ludzi istniało w Oświęcimiu?
Ani jedna.
15. Ilu Żydów znajdowało się przed wojną na terytoriach, które później były okupowane przez Niemcy?
Poniżej 4 milionów.
16. Jeśli Żydzi europejscy nie zostali zlikwidowani przez nazistów, to gdzie się
w takim razie znajdują?
Prawda nie boi się dochodzenia
Po wojnie Żydzi europejscy znajdowali się jeszcze w Europie – z wy­jątkiem ok. 300.000, którzy zmarli podczas wojny z różnych przyczyn -oraz wyemigrowali do Palestyny, Stanów Zjednoczonych AP, Kanady, Ar­gentyny etc. Większość Żydów opuściła Europę po wojnie,
a nie w cza­sie wojny Nie przeszkodziło to jednak włączeniu ich wszystkich do licz­by rzekomych ofiar „Holocaustu”.
17. Iluż Żydów zdołało przedostać się do odległych części Związ­ku sowieckiego?
Ponad 2 miliony. I Niemcy nigdy nie mieli jakiegokolwiek kontaktu z tą częścią żydowskiej ludności.
18. Ilu Żydów zdołało wyemigrować przed wojną, uciekając w ten sposób przed nazistami?
Ponad milion (nie licząc tych, którzy schronili się w ZSRR).
19. Jeżeli Oświęcim nie był obozem zagłady, to dlaczego komen­dant obozu Rudolf Hoess twierdzi coś przeciwnego?
W stosunku do Hoessa zastosowane zostały przez komunistów odpowiednie „metody perswazji”, aby zmusić go do „wyznań” zgodnych z życzeniami zwycięzców.
20. Czy istnieją dowody, że Anglicy, Amerykanie i Rosjanie stosowa­li tortury do wymuszenia , „wyznań” od niemieckich oficerów?
Istnieją liczne dowody, że tortury były stosowane już przed słynnym „procesem norymberskim”, a następnie podczas licznych procesów „zbrodniarzy wojennych”.
21. W jaki sposób Żydzi posługują się dzisiaj historią holocaustu”?
Stawia ich to, jako grupę społeczną, poza wszelką krytyką. Pamięć „Holocaustu” tworzy pewną wspólną więź, która jest wykorzystywa­na umiejętnie przez żydowskich przywódców. Jest o również niezwy­kle użyteczny instrument w walce o uzyskanie wsparcia politycznego i finansowego dla Izraela – wsparcia, które wyraża się cyfrą około 10 miliardów dolarów amerykańskich rocznie.
22. W jaki sposób historia holocaustu” służy państwu Izrael?
Przede wszystkim służy jako usprawiedliwienie dla miliardów dolarów uzyskiwanych tytułem „odszkodowań” od Niemiec. Jest też wykorzysty­wana przez syjonistyczną grupę nacisku dla utrzymania pod swoją kon­trolą polityki zagranicznej Stanów Zjednoczonych, zwłaszcza w odniesie­niu do Izraela, oraz dla wymuszenia amerykańskiej pomocy dla Izraela. Suma tej pomocy wzrasta nieustannie z roku na rok.
23. W jaki sposób kler posługuje się historią holocaustu”?
Dla kleru „Holocaust” jest potwierdzeniem teorii wyrażonej w Sta­rym testamencie, zgodnie, z którą Żydzi są „narodem wybranym” i cier­pią prześladowania za sprzeniewierzenia misji danej od Boga.
24. W jaki sposób historia holocaustu” jest wykorzystywana przez Związek Sowiecki?
Pozwala odwrócić uwagę od zbrodni popełnionych przez komunistów przed, w czasie i po Drugiej Wojnie Światowej.
25. W jaki sposób Wielka Brytania wykorzystuje historię „holocaustu”?
W ten sam sposób, jak czyni to Związek Sowiecki.
26. Czy istnieją dowody na to, że Hitler wprowadzał w życie plan masowej eksterminacji Żydów?
Nie, gdyż nie istniał żaden plan eksterminacji Żydów.
27. Jaki rodzaj gazu stosowali Niemcy w obozach koncentracyj­nych?
Cyklon B – gaz cyjanowodorowy.
28. W jakim celu był – i jest nadal wykorzystywany ten gaz?
Dla niszczenia wszy – nosicieli wirusa tyfusu. Jest ponadto stosowa­ny dla dezynfekcji odzieży i pomieszczeń. Także dzisiaj Cyklon B z ła­twością znajduje zastosowanie do tych celów.
29. Dlaczego nie używano gazu bardziej nadającego się do maso­wej eksterminacji, niż Cyklon B?
Bardzo dobre pytanie. W istocie, gdyby naziści naprawdę mieli za­miar masowo zabijać ludzi przy pomocy gazu, mieli do swej dyspozycji wiele rodzajów gazów bardziej odpowiednich do tego celu. Cyklon B nadaje się jedynie do dezynfekcji.
30. Ile czasu potrzeba, aby wywietrzyć całkowicie lokal, który był dezynfekowany przy pomocy Cyklonu B?
Około 20 godzin. Proces neutralizacji gazu jest bardzo skomplikowa­ny i wymaga specjalnie przeszkolonego personelu, ponadto używania masek gazowych.
31. Komendant obozu w Oświęcimiu, Hoess, powiedział, że jego lu­dzie otwierali komory gazowe 10 minut po śmierci Żydów i wtedy usuwali ciała. Jak można to wyjaśnić?
To jest niemożliwe, ponieważ gdyby tak czynili, spotkałby ich ten sam los.
32. Hoess zeznał, że jego ludzie palili papierosy, kiedy wyciągali martwych Żydów z komór gazowych w 10 minut po ich zagazowa­niu. Czy Cyklon B nie jest gazem wybuchowym?
Jest wysoce wybuchowy. Zeznanie Hoessa jest jaskrawie nieprawdziwe.
33. Jaka była rzekoma procedura likwidacji Żydów?
Znane są historie w rodzaju tych o spuszczaniu puszek z gazem do zapełnionego pomieszczenia przez otwór wentylacyjny lub przewody od pryszniców. Rzekomo w ten sposób zabito miliony Żydów.
34. Jak tak masowy pogrom mógł być utrzymany w tajemnicy przed będącymi na liście do zlikwidowania Żydami?
Tajemnica nie mogłaby być utrzymana. Faktem jest, że nie było nig­dzie masowego gazowania. Wieści o eksterminacji pochodzą tylko ze źródeł żydowskich.
35. Jeśli Żydzi przeznaczeni do eksterminacji znali czekający ich los, dlaczego szli na śmierć, zamiast bronić się i protestować?
Nie bronili się i nie protestowali, ponieważ wiedzieli, że nikt nie miał zamiaru ich zabić.
Byli oni po prostu internowani i zmuszani do pracy.
36. Ilu Żydów zmarło w obozach koncentracyjnych?
Około 300.000.
37. W jaki sposób zmarli?
Przede wszystkim wskutek epidemii tyfusu, która rozszalała się w zdewastowanej wojną Europie. Wielu zmarło wskutek braku żywno­ści i lekarstw pod koniec wojny, kiedy prawie wszystkie transporty dro­gowe i kolejowe były niszczone przez alianckie naloty.
38. Co to jest tyfus?
Jest to choroba zakaźna, która pojawia się regularnie wówczas, kie­dy wiele osób zgrupowanych jest na zbyt wąskiej przestrzeni przez zbyt długi okres czasu, bez możliwości zachowania podstawowych zasad higie­ny. Choroba przenoszona jest przez wszy, które pasożytują we włosach i ubraniach. Właśnie ze względu na niebezpieczeństwo tyfusu w armiach całego świata nakazuje się żołnierzom nosić krótko ostrzyżone włosy. Iro­nią losu jest, że także niemiecki personel obozów koncentracyjnych był wystawiony na niebezpieczeństwo tyfusu.
39. Co za różnica, czy w czasie II Wojny Światowej zginęło 6.000.000 czy 300.000 Żydów?
Olbrzymia. Rzeczywista cyfra – 300.000 zmarłych – dowodzi, że wbrew twierdzeniom apologetów „Holocaustu”, nie było żadnego pla­nu eksterminacji Żydów.
40. Wielu Żydów, którzy przeżyli t.zw. „obozy zagłady” twierdzi, że widziało góry trupów wrzucanych do wspólnych dołów, oblewanych benzyną i podpalanych.
Ile benzyny byłoby potrzebne do wykona­nia tego rodzaju kremacji?

O wiele więcej, niż posiadały wówczas Niemcy, kiedy to gwałtownie wyczerpały się wszystkie zapasy.
41. Czy możliwe jest spalanie zwłok w dołach?
Nie. Jest niemożliwe, aby zwłoki zostały całkowicie spalone w dole, pod gołym niebem, gdyż temperatura wytwarzana w takich warunkach jest niewystarczająca.
42. Autorzy dzieł na temat „Holocaustu” twierdzą, że naziści byli w stanie spopielać zwłoki w ok. 10 minut. Ile czasu, według opinii specjalistów, jest konieczne dla całkowitego .spalenia ludzkich zwłok?
Około dwóch godzin.
43. Dlaczego obozy koncentracyjne były wyposażone w piece krematoryjne?
Krematoria służyły do pozbywania się w sposób praktyczny i higie­niczny zwłok osób zmarłych wskutek epidemii tyfusu.
44. Zakładając, że piece krematoryjne wszystkich obozów koncentra­cyjnych pracowałyby przez 24 godziny na dobę przez cały okres wojny, jaka ilość zwłok, maksymalnie, mogłaby zostać spalona?
Około 430.000.
45. Czy jest możliwe, aby krematorium funkcjonowało przez 24 go­dziny na dobę?
Nie. Połowa tego czasu (12 godzin), to już zbyt dużo. Popioły krematoryjne powinny być usuwane dokładnie i regularnie, aby zapewnić dalszą pracę krematorium.
46. Ile popiołu zostaje po kremacji ludzkiego ciała?
Po sproszkowaniu kości popiół może zmieścić się w pudełku od butów.
47. Jeśli 6 milionów ludzi zostałoby spalonych, to gdzie podziały­by się popioły?
Nie wiadomo. Sześć milionów zwłok ludzkich po kremacji dałoby ca­łe tony popiołów.
Ale nigdzie nie znaleziono najmniejszego śladu tak wielkich składowisk popiołu.
48. Czy fotografie obozu Oświęcimskiego zrobione przez aliantów podczas wojny (tzn. w okresie, kiedy rzekome „komory gazowe” pracowały na pełnych obrotach) potwierdzają istnienie komór gazo­wych?
Nie. W istocie wspomniane fotografie nie wykazują nawet śladów dy­mu, który miał rzekomo nieustannie pokrywać olbrzymimi chmurami niebo nad obozem. Nie widać na nich także żadnych dołów wypełnio­nych trupami, ani stosów zwłok.
49. Jaki był zasadniczy cel wprowadzonych w Niemczech w 1935 roku „Ustaw norymberskich”?
„ Ustawy Norymberskie” zabraniały małżeństw mieszanych oraz stosun­ków seksualnych pomiędzy Niemcami a Żydami. Podobne ustawodawstwo, ty­le że w odniesieniu do Palestyńczyków, obowiązuje obecnie w Izraelu.
50. Czy ustawodawstwo podobne do „Ustaw Norymberskich” funk­cjonowało kiedykolwiek w Stanach Zjednoczonych?
Wiele lat wcześniej, zanim „ustawy Norymberskie ” zostały wprowadzo­ne
w Niemczech, w licznych stanach USA zostały przyjęte ustawy zabrania­jące małżeństw i stosunków seksualnych pomiędzy różnymi rasami.
51. Jakie jest stanowisko Międzynarodowego Czerwonego Krzy­ża wobec holocaustu”?
Raport z inspekcji przeprowadzonej w Oświęcimiu we wrześniu 1944 roku przez delegację Międzynarodowego Czerwonego Krzyża odnoto­wuje, że więźniowie mogą otrzymywać paczki z zewnątrz oraz nie po­twierdza istnienia komór gazowych.
52. Jaką rolę odgrywał Watykan w okresie, kiedy rzekomo likwi­dowano 6 milionów Żydów?
Gdyby istniał rzeczywiście jakiś plan likwidacji Żydów, Watykan z pewnością wiedziałby o tym i zająłby stanowisko w tej sprawie. Jed­nakże Watykan nie protestował
z tej prostej przyczyny, że nie było żad­nego planu eksterminacji.
53. Czy jest jakiś dowód, że Hitler wiedział o eksterminacji Żydów?
Nie, żaden.
54. Czy naziści współpracowali z syjonistami?
Tak. Zarówno naziści jak i syjoniści mieli wspólny cel – usunięcie Żydów z Europy-
i utrzymywali przyjacielskie stosunki przez cały okres wojny.
55. Jaka była przyczyna śmierci Anny Frank na kilka tygodni przed końcem wojny?
Tyfus.
56. Czy „Dziennik Anny Frank” jest autentyczny?
Nie. Pisarz szwedzki żydowskiego pochodzenia Dittlieb Felderer i francuski profesor Robert Faurisson zebrali dowody wskazujące nie­zbicie, że słynny „dziennik” jest fałszerstwem.
57. Co można sądzić o licznych fotografiach i filmach nakręconych w obozach niemieckich, ukazujących stosy wychudzonych zwłok? Czy są to fotomontaże?
Niewątpliwie nie jest trudno zrobić odpowiedni fotomontaż, ale znacz­nie prostsze
i pewniejsze jest dołączenie odpowiedniego podpisu do foto­grafii lub tendencyjnego komentarza do filmu. Treść komentarza lub pod­pisu nie odpowiada temu,
co w rzeczywistości przedstawiają zdjęcia i powstaje w ten sposób zręczne fałszerstwo.
Na przykład stos wychudzonych zwłok przedstawia ludzi, którzy zostali zagazowani albo pozostawieni roz­myślnie śmierci głodowej? Czy też są to ofiary epidemii tyfusu lub osoby zmarłe wskutek braku żywności w obozie w ostatnich miesiącach wojny? Również fotografie zwłok niemieckich kobiet i dzieci – ofiar alianckich bombardowań – mogą być prezentowane jako zdjęcia Żydów – „ofiar Ho­locaustu”.
58. Kto ukuł określenie „ludobójstwo”!
Pisarz żydowski z Polski Rafał Lemkin, w książce wydanej w 1944 r.
59. Czy filmy telewizyjne „Holocaust” i „Wichry wojny” można uznać za filmy historyczne?
Nie. Scenariusz żadnego z tych dwóch filmów nie odpowiada rzeczy­wistym faktom historycznym. Bazują one wprawdzie, w mniejszym lub większym stopniu, na wydarzeniach historycznych, jednak przedstawia­ją je w sposób wybitnie tendencyjny. Niestety, mnóstwo widzów jest prze­konanych, że filmy te zachowują wierność wobec historycznych faktów, i na ich podstawie budują swoją wiedzę o przeszłości.
Nie ma biznesu nad biznesem shoah
60. Ile książek, które kwestionują rożne aspekty oficjalnej wersji „Holocaustu” ukazało się dotychczas?
Około 60. Kolejne są już przygotowywane do publikacji.
61. Instytut Badań Historycznych zaoferował 50.000 dolarów na­grody dla każdego, kto udowodni, że istniały komory gazowe w Oświęcimiu. Jaki był rezultat?
Żaden. Nikt nie był w stanie dostarczyć wymaganych dowodów. Na­tomiast Instytut został zaskarżony na sumę 17 milionów dolarów przez tzw. „ofiarę Holocaustu”. Osobnik ten twierdził, że oferta Instytutu stanowi „obelżywą negację Holocaustu”.
62. Czy odpowiada prawdzie twierdzenie, że każdy, kto poddaje w wątpliwość holocaust” jest antysemitą i neonazistą?
Mamy tu do czynienia z oczywistą kalumnią. Oszczerstwa te mają na celu odwrócenie uwagi od spraw istotnych. Pomiędzy ludźmi, którzy negują prawdziwość twierdzeń
o Holocauście są socjaliści, demokraci, chrześcijanie i inni.
Nie ma żadnego związku pomiędzy odrzucaniem mitu Holocaustu a an­tysemityzmem
i neonazizmem. W rzeczywistości coraz większa liczba ży­dowskich historyków-rewizjonistów stwierdza otwarcie, że nie ma żad­nych dowodów na to, iż Holocaust miał rzeczywiście miejsce.
63. Co spotyka historyków, którzy poddają w wątpliwość prawdzi­wość Holocaustu?
Stają się oni obiektem zajadłych kompanii oszczerstw, są usuwani ze swych miejsc pracy w szkołach i uniwersytetach, tracą prawo do pen­sji emerytur. Bardzo często ich mieszkania są atakowane przez wan­dali, a oni sami są nękani pogróżkami i padają ofiarą bandyckich napa­ści ze strony „nieznanych sprawców”.
64. Czy Instytut Badań Historycznych byt poddawany represjom z powodu swej walki o prawo do wolności stówa i wolności badań naukowych?
Trzykrotnie Instytut był celem zamachów bombowych, dwa razy był atakowany przez manifestantów, którzy usiłowali wedrzeć się do środka.
Jedna z manifestacji była zorganizowana przez Żydowską Ligę Obro­ny (Jewish Defence League). Demonstranci, powiewając flagą izrael­ską, obrzucali pracowników Instytutu obelgami i grozili im śmiercią. Groźby telefoniczne są natomiast wydarzeniem prawie codziennym. 4 lipca 1984 roku biuro i archiwa Instytutu zostały całkowicie zniszczone wskutek rozmyślnego podpalenia.
65. Dlaczego wasze poglądy pozostają prawie nieznane dla szer­szej opinii publicznej?
Ponieważ system, z przyczyn politycznych, nie dopuszcza do żad­nej głębszej dyskusji nad problemem „Holocaustu”, która podważała­by mit zagłady ludności żydowskiej.
66. Gdzie można uzyskać więcej informacji na temat „innej wersji” historii Holocaustu oraz przyczyn wybuchu II Wojny Światowej?
Instytut Badań Historycznych oferuje szeroki wybór książek kaset video i innych materiałów dotyczących kluczowych wydarzeń z najnow­szej historii.
Adres Instytutu: INSTITUTE FOR HISTORICAL REVIEW 1822 1/2 Newport Blvd. Suite 191, COSTA MESA, CA 92 627, USA
Z broszury pt: „Mit Holocaustu” Roberta Faurissona
Żydowscy żołnierze Hitlera:

Brak komentarzy: