Lilla Lizak W maju 1942 roku getto warszawskie było piekłem. Na 8 kilometrach kwadratowych naziści stłoczyli blisko pół miliona Żydów. Panował niewyobrażalny ścisk, szalał tyfus, ludzie głodowali. Liczba zmarłych urosła do prawie 100 tysięcy. Właśnie wtedy za mury dzielnicy wkroczyła niemiecka ekipa filmowa. Jej celem było nakręcenie propagandowego filmu o życiu wewnątrz zamkniętej enklawy. Nie wiadomo, dlaczego realizację "Getta" rozpoczęto na dwa miesiące przed akcją likwidacji getta, ani dlaczego przedsięwzięcia zaniechano na etapie montażu. Niedokończony dokument powędrował do archiwów, gdzie doczekał zakończenia wojny. Jego robocza wersja, oglądana po latach, wstrząsała zestawieniem kontrastujących obrazów bogactwa i skrajnej nędzy. Oto zamożni Żydzi ucztują przy suto zastawionym stole, podczas gdy ich pobratymcy powoli umierają z głodu. Wytwornie ubrani obywatele mijają żebrzące dzieci w łachmanach. Beztroscy przechodnie mijają leżące na chodniku trupy.
W maju 1942 roku getto warszawskie było piekłem. Na 8 kilometrach kwadratowych naziści stłoczyli blisko pół miliona Żydów. Panował niewyobrażalny ścisk, szalał tyfus, ludzie głodowali. Liczba zmarłych urosła do prawie 100 tysięcy. Właśnie wtedy za mury dzielnicy wkroczy...
CDA.PL
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz