Żeby zrozumieć HISTORIĘ POLSKI trzeba pisać również o tematach trudnych i kontrowersyjnych.

 Żeby zrozumieć HISTORIĘ POLSKI trzeba pisać również o tematach trudnych i kontrowersyjnych.

Po zajęciu części Lwowa przez Ukraińców, utworzono 1 listopada 1918 w dzielnicy żydowskiej Milicję Żydowską. Na jej czele stał oficer armii austriackiej Zisler. Liczyła ona 300 ludzi, 200 z nich było uzbrojonych.

W nocy z 21 na 22 listopada 1918 roku udało się wyprzeć ze Lwowa żołnierzy ukraińskich. Wraz z zajęciem przez wojska polskie również dzielnicy żydowskiej rozpoczęły się tam zamieszki.

22 listopada, po pierwszych wieściach o rozruchach, generał Bolesław Roja wydał rozkaz o wprowadzeniu stanu wyjątkowego i sądów doraźnych.

Komendant obrony Lwowa CZESŁAW MĄCZYŃSKI wydaje odezwę do ludności żydowskiej:

Do ludności żydowskiej miasta Lwowa!

W ciągu trzech tygodni walki o Lwów znaczny odłam ludności żydowskiej

nietylko nie zachowywał neutralności w stosunku do wojska polskiego, ale

niejednokrotnie z bronią w ręku stawiał mu opór, a także w zdradziecki

sposób starał się zatrzymać zwycięski pochód naszych wojsk. Zostały

ustalone wypadki strzelania z zasadzki do naszych żołnierzy, zlewanie

ich wrzącym ukropem, rzucanie na patrole siekierami itp. Komenda wojska

polskiego wstrzymuje naturalny odruch ludności polskiej i wojska.

Wszyscy obywatele bez różnicy wyznania zostali wzięci pod ochronę prawa.

Zostało w tym względzie wydane rozporządzenie o sądach i karach doraźnych.

Niemniej na ogóle ludności żydowskiej ciąży poważny obowiązek

powściągnięcia części swoich współwyznawców, która w dalszym ciągu nie

przestaje działać tak, jakby chciała ściągnąć nieobliczalną, katastrofę

na ogół ludności żydów.

Komenda wojsk polskich liczy, że ludność żydowska m. Lwowa

przede wszystkiem we własnym interesie wstrzyma swoich współwyznawców od

objawów nienawiści do rządów polskich i że poprawnem i lojalnem

zachowaniem się umożliwi Władzom i reszcie ludności wprowadzenie i

utrzymanie, ładu, opartego na prawie.

Lwów, 23 listopada 1918.

Sąd polowy we Lwowie poszukiwał żydowskich milicjantów: Bernarda Apfelbauma, Joela Hutterea, Wiktora Tanza, Henryka Horowitza i Michała Steila, którzy zbiegli z lwowskich aresztów, a byli objęci śledztwami pod zarzutem strzelania do polskich żołnierzy w dniach obrony Lwowa.

• Elżbieta Pawłowska

  To prawda, że na ogół unika się tematów kontrowersyjnych dotyczących historii Polski - jak np. ten.

  Tym bardziej dziękuję Pani Bogno.

  Przyznam, że chyba dopiero trzeci raz trafiam na wpis, który zwyczajnie informuje o tego typu wydarzeniach; a przeci… 

  Zobacz więcej

  

  1

  • Lubię to!
  •  · 
    Odpowiedz
  •  · 3 godz.
• Bartosz Bogacz

  Dziękuje, że Pani o tym wspomina. Mamy świadectwa ludzi zasłużonych. Prawda jest po naszej stronie, ale w dalszym ciągu jesteśmy opluwani przez sianie kłamliwej narracji historycznej. Polecam Państwu pamiętnik wydany w 1919 roku autorstwa Franciszka Salezego Krysiaka "Kartki z pamiętnika. Świadectwa-dowody-dokumenty. Pogrom żydowski we Lwowie w świetle prawdy"

  https://www.sbc.org.pl/.../publication/edition/13957...

  

  SBC.ORG.PL

  Z dni grozy we Lwowie (od 1-22 listopada 1918 r.). Kartki z pamiętnika. Świadectwa-dowody-dokumenty. Pogrom żydowski we Lwowie w świetle prawdy - Śląska Biblioteka Cyfrowa