30 kwietnia 1310 roku w Kowalu urodził się Kazimierz Wielki. Był najmłodszym synem Władysława I Łokietka i Jadwigi. W latach 1333-1370 ostatni król Polski z Rodu Piastów.
Kiedy obejmował tron, nawet najwięksi optymiści nie przypuszczali, że okaże się władcą tak zapobiegliwym i rzeczowym, iż zasłuży sobie u potomnych na przydomek wielkiego.
Kazimierz III Wielki unormował stosunki z
Czechami i Zakonem Krzyżackim. W 1335
udało mu się uzyskać od czeskiego króla
Jana Luksemburskiego zrzeczenie się
pretensji do polskiego tronu. Ostatecznie w 1348 roku w Namysłowie zawarł pokój z
Czechami na zasadzie status quo nie
zrzekając się praw do Śląska. Na mocy
pokoju kaliskiego z 1343 odzyskał zajęte
przez Krzyżaków Kujawy i ziemię
dobrzyńską , w zamian zrzekając się praw
do Pomorza Gdańskiego.
W okresie jego rządów terytorium państwa wzrosło z ok. 106 tys. km2 do ok. 270 tys.km2.
Czterokrotnie żonaty, nie pozostawił
legalnego następcy, dlatego po śmierci
Kazimierza − na mocy wcześniejszych
układów − tron polski przypadł jego
siostrzeńcowi, Ludwikowi Węgierskiemu.
Kazimierz Wielki miał spory wkład w
podniesienie obronności kraju, a także
poziomu szkolnictwa i nauki. Pochowany
w Katedrze Wawelskiej w Krakowie.
Boguś
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz