Zmodyfikowany francuski karabin powtarzalny Lebel model 1886 przystosowany do walki w okopach. I wojna światowa.
Karabin Lebel stanowił indywidualną broń strzelecką wprowadzoną do uzbrojenia armii francuskiej w 1886 roku. Broń posiada zamek tłokowy, ślizgowo-obrotowy, czterochwytowy, zasilanie odbywało się z rurowego, 8 nabojowego magazynka ładowanego pojedynczo. Lufa gwintowana o czterech bruzdach lewoskrętnych, przyrządy celownicze złożone z muszki i celownika ramkowo-schodkowego, wyskalowanego od 400 do 2400m. Karabin z długim łożem bez nakładki, kolba z szyjką i wyodrębnionym grzbietem, zaopatrzona w stalowe okucie stopki. Przedni bączek z koźlikiem i osadą do bagnetu. Do broni stosowano długi bagnet kłujący o czwórgrannej w przekroju głowni. W chwili przyjęcia broni na uzbrojenie armii francuskiej, Lebel stanowił konstrukcję przełomową. Był pierwszym karabinem, w którym zastosowano małokalibrowy nabój elaborowany bezdymnym prochem, co czyniło go bronią o bezdyskusyjnie najlepszych wówczas parametrach. W latach 90. XIX wieku dokonano niewielkiej modyfikacji, polegającej na wzmocnieniu komory zamkowej, zmodernizowaniu zamka oraz dodaniu koźlika; broń otrzymała nazwę wz. 1886/93. Najpoważniejszą wadą karabinów systemu Lebela, która szybko uczyniła z tej broni konstrukcję przestarzałą, był rurowy magazynek, który uniemożliwiał szybkie ładowanie i powodował zmianę punktu ciężkości po kolejnym oddanym strzale. W większości krajów standardowymi były karabiny z magazynkami pudełkowymi. Wz. 1886/93 był, obok wprowadzanego stopniowo Berthiera, podstawowym typem karabinu francuskiej piechoty podczas Pierwszej Wojny Światowej. W 1940 roku w Lebele uzbrojeni byli niektórzy żołnierze z tyłowych formacji armii francuskiej. Karabiny systemu Lebela trafiły do Polski w 1919 roku wraz z Błękitną Armią gen. Józefa Hallera. Liczba ich zwiększyła się znacznie na początku lat 20. za sprawą zakupu i wymiany zagranicznej. Przyjęcie broni systemu Musera, jako standardowej w Wojsku Polskim, zapoczątkowało proces stopniowego wycofywania francuskich karabinówz pierwszoliniowych oddziałów. W 1939 roku we francuską broń wyposażono żołnierzy niektórych jednostek Obrony Narodowej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz