30 stycznia 1018 roku, w polskim wówczas Budziszynie na Łużycach, zawarty został pokój między Bolesławem Chrobrym a cesarzem Henrykiem II.

 

Kunigas

@maciej_kunigas

30 stycznia 1018 roku, w polskim wówczas Budziszynie na Łużycach, zawarty został pokój między Bolesławem Chrobrym a cesarzem Henrykiem II. Pokój zakończył ciągnące się od 17 lat wojny o południowe Połabie (Milsko i Łużyce). Dla obu stron był to kompromis. 1/4

Thietmar pisze, że dla Cesarstwa było to posunięcie taktyczne. "Był to pokój nie, jaki być powinien, lecz jaki dało się zawrzeć w ówczesnej sytuacji".

Późniejsze sukcesy Bolesława na Rusi zapewne jednak umocniły jego pozycję. Zaś Henryk potrzebował spokoju na wschodzie.

Bolesław rezygnował z pretensji do całej marchii miśnieńskiej, pozostawiając sobie jedynie strategiczne Milsko (Łużyce Górne) i Łużyce Dolne. Jego prawa do tej ziemi zagwarantowało pięć dni później małżeństwo z Odą, córką nieżyjącego margrabiego miśnieńskiego Ekkeharda.

Istotą sporu była zapewne jednak nie ziemia, ale pozycja wyniesionego przez Ottona III w Gnieźnie Bolesława. W imperium Henryka było o jedną włócznię świętego Maurycego za dużo. Na czym jednak polegało to wyniesienie? To już jedna z największych zagadek polskiej historii...