Rzymski hastati art by Pablo Outeiral.
Wcześni hastati, czyli sprzed 387 rokiem p.n.e., byli typowymi włócznikami, których główną bronią była włócznia (hasta). Ponadto żołnierz posiadał krótki miecz (gladius), jako broń w krótkim dystansie, owalną tarczę (później scutum) dla ochrony ciała, brązowy hełm dekorowany piórami (później tzw. galea) oraz pancerz.
Bronią zaczepną późniejszego legionisty hastati doby starć np z Celtami, Kartaginą, Macedończykami ect. były dwa pila (liczba mnoga od pilum) i miecz. Jedno pilum mierzyło ok. 1,2 m i ze względu na małą wagę służyło do rzucania na większą odległość. Drugie miało ok. 2,1 m i było znacznie cięższe, przeznaczone do miotania z bliska. Z czasem długość i ciężar obu oszczepów ujednolicały się, tak, że przed reformą Mariusza były już zapewne całkiem jednakowe. Charakterystyczną cechą pilum był bardzo długi (50 - 70 cm) metalowy grot. Przybliżony wiek służby hastati to od 17 do 24 lat. Ich centurie liczyły 60, a manipuły 120 ludzi. Taktyka hastati polegała na obrzuceniu wroga oszczepami, a następnie szybkim przejściu do walki wręcz na miecze.
Oprócz hastati którzy stawali do walki w pierwszej linii w armii rzymskiej doby republiki istniały następujące oddziały II i III linii odpowiednio principesi i triarii o których wkrótce.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz