6 lipca 1940 roku miała miejsce pierwsza w historii ucieczka z KL Auschwitz. Śmiałkiem, który podjął to wyzwanie był 27 letni polski szewc, pochodzący z Kołaczyc w województwie podkarpackim Tadeusz Wiejowski (zdjęcie).
Do obozu trafił z więzienia w Tarnowie 14 czerwca 1940 roku. Nie działał sam. Ucieczkę pomagali zorganizować mu polscy elektrycy zatrudnieni w niemieckiej firmie wykonującej usługi na terenie obozu. Dostarczyli mu oni firmowe ubranie, w którym Wiejowski wydostał się na wolność. Zbiegł w swoje rodzinne strony, gdzie udało mu się ukrywać do momentu zatrzymania w Jaśle. Trafił do aresztu, a następnie został rozstrzelany w jednym z szybów naftowych.
Ucieczka Wiejowskiego miała jednak swoje tragiczne reperkusje. Po tym jak Niemcy zorientowali się w sytuacji zarządzony został dwudniowy apel, w czasie którego obozowe Gestapo okrutnie znęcało się nad więźniami. Apelu nie przeżył młody polski Żyd Dawid Wongczewski.
W toku podjętego śledztwa wyszła na jaw również pomoc udzielona Wiejowskiemu przez polskich robotników; Bolesława Bicza, Emila Kowalowskiego, Stanisława Mrzygłoda Józefa Muszyńskiego i Józefa Patka, którzy należeli do polskiego ruchu oporu. Trafili do obozu. Pierwotnie zostali skazani na śmierć, ale Niemcy zamienili ostatecznie karę na chłostę i osadzenie w Auschwitz. Obóz przeżył tylko Bolesław Bicz. Zmarł tuż po wojnie.
Boguś
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz