49 lat temu w Warszawie zmarła Mieczysława Ćwiklińska - śpiewaczka, laureatka Państwowej Nagrody Artystycznej I stopnia (1955), ale przede wszystkim jedna z najwybitniejszych aktorek komediowych polskiego kina międzywojennego. Kobieta obdarzona niezwykłym talentem aktorskim, ale również obdarzona niezapomnianym ,,uśmiechem figlarnym, szelmowskim z miliardami dołeczków w policzkach, z dziwnym błyskiem w chabrowych oczach''. (cyt. za: W. Filler).
Była znana z ról w filmach: „Czy Lucyna to dziewczyna”, ,,Znachor'', ,,Dodek na froncie'', ,,Trędowata'' „Jadzia”, ,,Jego ekscelencja subiekt'', ,,Dziewczęta z Nowolipek'', ,,Granica''. Jako aktorka teatralna związana była po wojnie z warszawskimi teatrami: Polskim i Nowym, a sztuki z jej udziałem nie schodziły z afisza całymi latami. Grała pamiętne role komediowe w sztukach Aleksandra Fredry (Szambelanowa - Pan Jowialski), N. Gogola, G. Zapolskiej, a także role dramatyczne (Babka- Drzewa umierają stojąc A. Casony).
Na uwagę zasługuje jej postawa w czasie okupacji niemieckiej, kiedy to narażając własne życie pomagała prześladowanym Żydom, co potwierdza fragment oświadczenia ocalonej z Holocaustu Aliny Wolman: ,,Rodzicom moim i mnie przez cały okres okupacji pomagała zaprzyjaźniona z moją matką Mieczysława Ćwiklińska, dzięki której rodzice znaleźli spokojne locum; przetrwali tam do powstania 1944 roku, a następnie zamieszkali razem z Ćwiklińską''.
(Cyt. za: Ten jest z ojczyzny mojej. Polacy z pomocą Żydom 1939-1945, opr. W. Bartoszewski i Z. Lewinówna, Kraków 1969, s. 470).
/Marta
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz