Dworzec Główny miał być jednym z największych dworców kolejowych Europy: ok. 11 tysięcy metrów kwadratowych powierzchni. W podziemiu perony stacji (o długości ok. 300 metrów)z przejściami podziemnymi do przystanków autobusowych, planowanego hotelu i stacji metra.
Budynek dworca z ogromnymi halami i 32 kasami. Miały także znaleźć się sklepy, restauracje i lokale usługowe, pomieszczenia dla poczty, telefonów, telegrafu, komory celnej, biura informacji turystycznej, kaplicy, a także sali do przyjmowania gości zjazdów i konferencji. Budynek dworca miał się stać swoistą wizytówką stolicy i całego kraju, bogato dekorowany, a najważniejsze pomieszczenia miały zostać wyposażone w dzieła malarskie i rzeźby znanych polskich artystów. Wystroju nie ukończono przed wybuchem wojny.
Bombardowany we wrześniu 1939 r. W czasie Powstania Warszawskiego uniknął większych zniszczeń. W styczniu 1945 r. został wysadzony w powietrze przez niemieckie oddziały burzące planowo Warszawę po kapitulacji Powstania.
Centralny Dworzec Pocztowy miał być największym obiektem pocztowym na świecie. Główny gmach biurowy 250 m. długości byłby najdłuższym budynkiem w Warszawie. Połączony łącznicą kolejową z Dworcem Zachodnim, umożliwiając w ten sposób szybki transport posortowanych przesyłek dostarczanych do składów pociągów.
Zaprojektowano pierwszy w Warszawie garaż wielopoziomowy dla 400 pocztowych ambulansów oraz jako przyszłościowe lądowisko dla śmigłowców (w tym czasie Polska zakupiła jeden śmigłowiec w Anglii testowany w wojsku).
W czasie powstania warszawskiego w 1944 r. zabudowania dworca były redutą zgrupowania „Chrobry II” AK. Został zniszczony przez niemieckie oddziały burzące planowo Warszawę po kapitulacji Powstania.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz