6 października1920 roku miało miejsce spotkanie dowódcy Frontu Litewsko-Białoruskiego Lucjana Żeligowskiego (zdjęcie) z oficerami Wojska Polskiego, na którym przedstawił on plan pozorowanej niesubordynacji wobec marszałka Józefa Piłsudskiego. Plan tez zwany też "Buntem Żeligowskiego" zakładał dwie wersje, z których pierwszą było wywołanie powstania w Wilnie, drugi zakładał działanie całością dostępnych sił. Datę rozpoczęcia i zakończenia akcji wyznaczono na 8 pażdziernika 1920 roku. 8 października1920 roku o godz. 14 .15 1. Kompania Mińskiego Pułku i 1 szwadron 3. Pułku Strzelców Konnych wkroczyły do Wilna. Zajęcie miasta nie było trudne, bowiem wojska litewskie wycofały się przed atakującymi Polakami. Uciekli także przedstawiciele władz litewskich. Żeligowski rozpoczął budowę organizacji wojskowej i cywilnej Litwy Środkowej. 11 października powołał Sztab Obrony Krajowej, następnego dnia -Tymczasową Komisję Rządzącą. Litwa Środkowa zajmowała powierzchnię 13, 5 tys. km kw. i. liczyła niemal pół miliona ludności. Według oficjalnych danych 70 proc. stanowili Polacy. Najbardziej liczą mniejszością (ok. 12 proc.) byli Litwini. Po powstaniu Litwy Środkowej Warszawa musiała zaprzeczać na arenie międzynarodowej, że nie miała nic wspólnego z "buntem".
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz