L. Waryński wrócił z Genewy, gdzie od 1880 r. był współredaktorem "Równości", do Warszawy pod koniec 1881 r. W tym momencie wiedział już to, co w sierpniu 1882 r. stało się podstawą programową założonej wówczas przez niego, Henryka Dulebę, Kazimierza Puchewicza i Stanisława Kunickiego pierwszej polskiej partii robotniczej, czyli Międzynarodowej Socjalno-Rewolucyjnej Partii Proletariat.
🔶 Pierwszy zjazd nowej partii odbył się w Wilnie, w styczniu 1883 r. Ogłoszono wtedy oficjalnie program organizacji. Studiując jego mocno marksistowskie założenia, trudno stwierdzić, czy członkowie Proletariatu byli faktycznie socjalistami, czy komunistami, zwykłymi anarchistami czy terrorystami.
🔶 Faktem jest natomiast, że program partii uznawał za siłę sprawczą przyszłej historii ludzkości masy robotnicze. Losy świata działacze pojmowali w marksistowskich kategoriach walki klas, którą, według nich, w XIX w. prowadziła burżuazja z ludem pracującym. Socjaliści nie widzieli pokojowych możliwości poprawy losu uciemiężonych mas robotniczych w warunkach państwa kapitalistycznego.
🔶 Celem ich nowej organizacji było obalenie kapitalizmu przez polskie masy pracujące i wprowadzenie socjalizmu do życia społecznego. Proletariat wzywał też do walki z klasami uprzywilejowanymi i caratem wszelkimi dostępnymi metodami.
🔶 Głównym uczestnikiem przyszłej rewolucji światowej miał być międzynarodowy proletariat. Krótko mówiąc, aby móc wystąpić solidarnie i skutecznie przeciw kapitalistom, polscy, rosyjscy oraz pozostali światowi proletariusze musieli oderwać się od narodowych tradycji, kultury, patriotyzmu i religijnych korzeni. Zapomnieć o wszystkim, co łączyło ich z innymi warstwami społecznymi. Dopiero wówczas socjalizm mógł być wcielony w życie.
🔶 Z punktu widzenia socjalistów, najlepszymi proletariuszami byli bezpaństwowcy, jak ich wówczas nazywano. To oni mogli głosić solidarność robotników wszystkich narodów, państw i ras. Zgodnie z tym, co mówił Fryderyk Engels: Kto chce wolnej ojczyzny dla wszystkich klas społecznych, nie może być dobrym patriotą.
🔶 Pierwszy zjazd nowej partii odbył się w Wilnie, w styczniu 1883 r. Ogłoszono wtedy oficjalnie program organizacji. Studiując jego mocno marksistowskie założenia, trudno stwierdzić, czy członkowie Proletariatu byli faktycznie socjalistami, czy komunistami, zwykłymi anarchistami czy terrorystami.
🔶 Faktem jest natomiast, że program partii uznawał za siłę sprawczą przyszłej historii ludzkości masy robotnicze. Losy świata działacze pojmowali w marksistowskich kategoriach walki klas, którą, według nich, w XIX w. prowadziła burżuazja z ludem pracującym. Socjaliści nie widzieli pokojowych możliwości poprawy losu uciemiężonych mas robotniczych w warunkach państwa kapitalistycznego.
🔶 Celem ich nowej organizacji było obalenie kapitalizmu przez polskie masy pracujące i wprowadzenie socjalizmu do życia społecznego. Proletariat wzywał też do walki z klasami uprzywilejowanymi i caratem wszelkimi dostępnymi metodami.
🔶 Głównym uczestnikiem przyszłej rewolucji światowej miał być międzynarodowy proletariat. Krótko mówiąc, aby móc wystąpić solidarnie i skutecznie przeciw kapitalistom, polscy, rosyjscy oraz pozostali światowi proletariusze musieli oderwać się od narodowych tradycji, kultury, patriotyzmu i religijnych korzeni. Zapomnieć o wszystkim, co łączyło ich z innymi warstwami społecznymi. Dopiero wówczas socjalizm mógł być wcielony w życie.
🔶 Z punktu widzenia socjalistów, najlepszymi proletariuszami byli bezpaństwowcy, jak ich wówczas nazywano. To oni mogli głosić solidarność robotników wszystkich narodów, państw i ras. Zgodnie z tym, co mówił Fryderyk Engels: Kto chce wolnej ojczyzny dla wszystkich klas społecznych, nie może być dobrym patriotą.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz