09.08.1944 r.
Rozpoczęła się bitwa pancerna pod Studziankami (9-16 sierpnia).
Sformowana w 1943 r. w Związku Radzieckim 1. Brygada Pancerna im. Bohaterów Westerplatte, pod dowództwem płk. Jana Mierzycana, latem 1944 r. została skierowana na front. Brygada liczyła ok. 2200 żołnierzy i 71 czołgów T-34, oraz 15 lekkich czołgów T-70. Polska jednostka podporządkowana była, walczącej na przyczółku warecko magnuszewskim, radzieckiej 8. Armii Gwardii. Po przeprawieniu się częścią sił przez Wisłę pierwszego dnia walk polscy pancerniacy wdali się w ciężką walkę z niemieckimi oddziałami 1. Dywizji Pancerno-Spadochronowej „Herman Göring". Podczas pierwszego dnia walk odparli oni pięć ataków Niemców. Najbardziej zacięte walki toczyły się o skrzyżowanie dróg w miejscowości Studzianki. Zdobywano je aż siedmiokrotnie. W czasie krwawych walk trwających do 16 sierpnia polska brygada straciła 27 pojazdów bojowych, niszcząc ok. 30 pojazdów przeciwnika. Bitwa pod Studziankami była największą bitwą pancerną Wojska Polskiego na froncie wschodnim. Zdobycie rejonu Magnuszewa przez oddziały polskie i radzieckie, zagroziło południowemu skrzydłu formacji niemieckich, walczących z Powstaniem Warszawskim. Zwycięstwo zapewniło Polakom i Rosjanom utrzymanie się na przyczółku w dorzeczu środkowej Wisły.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz